Najlepsze musicale filmowe. Ranking Top 10

Nowy Jork, rok 1957. West Side to dzielnica Manhattanu, którą rządzą gangi Jetsów i Sharksów. Na czele białego gangu Jetsów stoi Riff Lorton (Russ Tamblyn), portorykańskim gangiem Sharksów rządzi Bernardo Nunez (George Chakiris). Pomiędzy obydwoma gangami panuje napięta rywalizacja, a o tym, który z nich będzie rządził dzielnicą ma zadecydować „ustawka” w trakcie zbliżającej się zabawy tanecznej. Tymczasem w młodszej siostrze Bernardo, Marii (Natalie Wood) zakochuje się najlepszy przyjaciel Riffa, Tony (Richard Beymer), co komplikuje napiętą sytuację pomiędzy dwoma gangami.

Filmowa adaptacja broadwayowskiego musicalu pod tym samym tytułem została zainspirowana dramatem „Romeo i Julia” autorstwa Williama Szekspira. Wyreżyserowany przez Roberta Wise’a i Jerome’a Robbinsa musical spodobał się zarówno krytykom jak i widzom. „West Side Story” został drugim najbardziej dochodowym filmem 1961 roku (lepiej w kinach poradził sobie tylko animowany film Disneya „101 dalmatyńczyków”) oraz uzyskał aż jedenaście nominacji do Oscara. Film Wise’a i Robbinsa zdobył dziesięć Oscarów, w tym nagrodę dla najlepszego filmu roku, co sprawiło, że po dziś dzień pozostaje musicalem z największą liczbą Oscarów na koncie.

Jest rok 1899, kiedy do paryskiej dzielnicy Montmartre wprowadza się ubogi Christian (Ewan McGregor). To młody Brytyjczyk, któremu pośród paryskiej bohemy marzy się kariera pisarska. Wkrótce nawiązuje kontakt z grupą artystów na czele z Henrim de Toulouse-Lautrekiem (John Leguizamo), którzy proszą go o pomoc w napisaniu przygotowywanego przedstawienia. Zamierzają je sprzedać właścicielowi Moulin Rouge, Haroldowi Ziglerowi (Jim Broadbent). Jedną z największych gwiazd Moulin Rouge jest kurtyzana Satine (Nicole Kidman), w której zakochuje się Christian.

Dzięki ośmiu nominacjom do Oscara, „Moulin Rouge!” w reżyserii Baza Luhrmanna został pierwszym musicalem od dziesięciu lat, który został zauważony przez Amerykańską Akademię Filmową. Ostatecznie w ręce „Moulin Rouge!” trafiły dwa Oscary za najlepszą scenografię i najlepsze kostiumy. Kolorowe widowisko taneczno-muzyczne pełne jest brawurowych aranżacji popularnych hitów muzycznych. W filmie można usłyszeć m.in. nowe wersje takich piosenek jak „Your Song” Eltona Johna czy „The Show Must Go On” grupy Queen. W jednej z ról głównych w filmie „Moulin Rouge!” wystąpił też Polak, Jacek Koman. Wykonuje on w filmie m.in. utwór „El Tango de Roxanne”. W 2006 roku „Moulin Rouge!” znalazł się na 53. miejscu sporządzonej przez BBC listy najlepszych filmów nakręconych po roku 2000.

Akcja musicalu „Chicago” rozpoczyna się w 1924 roku. Marzeniem Roxie Hart (Renee Zellweger) jest zostanie gwiazdą chicagowskiego teatru. Dziewczyna nawiązuje kontakt z Fredem Caselym (Dominic West), który twierdzi, że zna jego właściciela. Kiedy okazuje się to kłamstwem, Roxie zabija go i trafia do więzienia skazana na śmierć. Tam poznaje czekającą w celi śmierci byłą gwiazdę Chicago, Velmę Kelly (Catherine Zeta-Jones). Velma trafiła do więzienia za zabójstwo męża i jego kochanki. Dzięki pomocy prawnika Billy’ego Flynna (Richard Gere), Roxie staje się ulubienicą prasy. Nie podoba się to Velmie, która zostaje zepchnięta z pierwszych stron gazet. Była gwiazda postanawia się zemścić.

Wyreżyserowany przez Roba Marshalla film „Chicago” to jeden z najczęściej nagradzanych musicali w historii kina. Do historii przeszedł dzięki Oscarowi dla najlepszego filmu roku. Dzięki temu został pierwszym filmowym musicalem od czasu filmu „Oliver!” z 1968 roku, który został nagrodzony przez Akademię Filmową. W sumie „Chicago” było nominowane do Oscara aż w trzynastu kategoriach, zwyciężając w sześciu z nich. Wśród nagrodzonych Oscarem była między innymi Catherina Zeta-Jones w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. „Chicago” Marshalla to filmowa adaptacja popularnego musicalu pod tym samym tytułem skomponowanego i napisanego przez duet John Kander & Fred Ebb. Razem z bohaterami filmu przenosimy się do Chicago lat 20. XX wieku, w którym panuje jazz, korupcja i skandale z udziałem największych gwiazd.

Brad Majors (Barry Bostwick) i Janet Weiss (Susan Sarandon) to młodzi narzeczeni, których samochód psuje się gdzieś w Teksasie. Poszukując pomocy trafiają do leżącego w pobliżu zamku. W jego murach trwają przygotowania do corocznego spotkania transwestytów. Mistrzem ceremonii jest niejaki Dr. Frank N. Furter (Tim Curry). Frank uważa, że odnalazł sekret życia, a w swoim laboratorium stworzył istotę o imieniu Rocky. Zaintrygowani nowymi znajomymi, Brad i Janet spędzają w zamku na noc. Zostają umieszczeni w oddzielnych sypialniach. Nocą każde z nich próbuje uwieść Frank. Tymczasem Rocky znika bez śladu, a w zamku pojawiają się niechciani goście.

Jeden z najbardziej oryginalnych musicali w historii kina został oparty na musicalu Richarda O’Briena pod tym samym tytułem. O’Brien napisał scenariusz jego filmowej wersji, w której wystąpił też w roli Riff Raffa. „Rocky Horror Picture Show” to hołd złożony kinu klasy B i popularnym w latach 1930-1960 horrorom oraz filmom science-fiction. Posiadłość, w której nakręcony został film w reżyserii Jima Sharmana wcześniej służyła za miejsce kręcenia horrorów legendarnego brytyjskiego studia Hammer. „Rocky Horror Picture Show” został skreślony przez krytykę, co nie przeszkodziło mu w zostaniu filmem kultowym. Często wyświetlany w okresie Halloween zyskał dużą rzeszę fanów, którzy podczas seansów przebierali się za ulubione postaci z filmu. W 1981 roku do kin trafił nieoficjalny sequel filmu „Rocky Horror Picture Show”, film „Terapia szokowa”. Nie cieszył się jednak taką popularnością jak oryginał. Podobnie było z telewizyjnym remakiem zatytułowanym: „The Rocky Horror Picture Show: Let's Do the Time Warp Again”.

Latem 1958 roku licealista Danny Zuko zakochuje się w spotkanej na plaży Australijce Sandy Olsson (Olivia Newton-John). Po zakończonych wakacjach chłopak martwi się, że nigdy więcej jej już nie spotka. Rodzina Sandy zmienia jednak zdanie i dziewczyna zaczyna naukę w ogólniaku, do którego uczęszcza Danny. Wypytywani na osobności o szczegóły ich letniego romansu przedstawiają dwie skrajnie różnie jego wersje. Młodzi w końcu znów się spotykają, ale Sandy jest zawiedziona tym, że Danny zachowuje się w szkole zupełnie inaczej niż w trakcie wakacji.

Scenariusz wyreżyserowanego przez debiutującego na dużym ekranie Randala Kleisera filmu „Grease” powstał na motywach musicalu pod tym samym tytułem napisanego przez Jima Jacobsa i Warrena Caseya. Głównie za sprawą pełnej hitów ścieżki dźwiękowej, „Grease” zyskał sympatię zarówno widzów jak i krytyków. Soundtrack z filmu Kleisera został drugim najchętniej kupowanym albumem muzycznym w Stanach Zjednoczonych. Przegrał jedynie ze ścieżką dźwiękową z nakręconego rok wcześniej filmu „Gorączka sobotniej nocy”. W obydwu z tych filmów wystąpił John Travolta, który za ich sprawą w zaledwie dwa lata stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd Hollywood. Piosenka „Hopelessly Devoted to You” w wykonaniu Olivii Newton-John została nominowana do Oscara. W przedstawiającym banalną historię licealnego romansu filmie „Grease” można usłyszeć m.in. takie hity jak „Summer Nights” czy „You’re the One That i Want”. W 1982 roku nakręcony został sequel filmu Kleisera, w którym wystąpili Maxwell Caulfield i Michelle Pfeiffer. Nie był tak popularny jak oryginał, co w przypadku kontynuacji musicali zdaje się być normą.