6. Krzyk kamienia 1991
Cerro Torre: Schrei aus Stein
Martin (Stefan Glowacz) to wspinacz skałkowy opromieniony niedawnym zdobyciem tytułu mistrza świata we wspinaczce sportowej. Jego umiejętności są lekceważone przez doświadczonego alpinistę Roccię (Vittorio Mezzogiorno). Zdobywca wszystkich ośmiotysięczników twierdzi, że Martinowi brak umiejętności, by stawać w szranki ze wspinaczami zdobywającymi Więcej
Martin (Stefan Glowacz) to wspinacz skałkowy opromieniony niedawnym zdobyciem tytułu mistrza świata we wspinaczce sportowej. Jego umiejętności są lekceważone przez doświadczonego alpinistę Roccię (Vittorio Mezzogiorno). Zdobywca wszystkich ośmiotysięczników twierdzi, że Martinowi brak umiejętności, by stawać w szranki ze wspinaczami zdobywającymi najwyższe szczyty świata. Aby udowodnić, że Roccia nie ma racji, Martin postanawia wejść na szczyt Cerro Torre, którego do tej pory Roccia nie był w stanie zdobyć. Tak rozpoczyna się ich rywalizacja, która nie kończy się jedynie na wspinaczce.
Pomysłodawcą tego wyreżyserowanego przez Wernera Herzoga filmu był sam Reinhold Messner. Pierwszy człowiek na świecie, który zdobył wszystkie ośmiotysięczniki. Zaproponowana przez niego historia nawiązuje do dramatycznej historii przypuszczalnych zdobywców patagońskiego szczytu Cerro Torre: Cesara Maestriego i Toniego Eggera. Według Maestriego obaj zdobyli ten szczyt, ale w trakcie zejścia Egger zginął tragicznie spadając w przepaść razem z aparatem, na którym znajdować się miały dowody na to, że obaj z Maestrim stanęli na szczycie.
7. Siedem lat w Tybecie 1997
Seven Years in Tibet
Pochodzący z Austrii alpiniści Heinrich Harrer (Brad Pitt) i Peter Aufschnaiter (David Thewlis) zostają aresztowani przez Brytyjczyków w trakcie wyprawy na Nanga Parbat. Jest rok 1939 i wraz z wybuchem II wojny światowej Harrer i Aufschnaiter, jako obywatele niemieccy, trafiają do obozu jenieckiego na zboczach Himalajów. Kilka lat później udaje Więcej
Pochodzący z Austrii alpiniści Heinrich Harrer (Brad Pitt) i Peter Aufschnaiter (David Thewlis) zostają aresztowani przez Brytyjczyków w trakcie wyprawy na Nanga Parbat. Jest rok 1939 i wraz z wybuchem II wojny światowej Harrer i Aufschnaiter, jako obywatele niemieccy, trafiają do obozu jenieckiego na zboczach Himalajów. Kilka lat później udaje im się zbiec z niewoli i wyruszyć do Tybetu, gdzie znajdują schronienie w stolicy tego odizolowanego narodu: Lhasie. Harrer planuje powrót do Austrii, ale z listu dowiaduje się, że ani żona, ani syn nie życzą się z nim spotykać. Pozostaje więc w Tybecie, gdzie zostaje nauczycielem Pemy Lhakiego (Jamyang Jamtsho Wangchuk), który ma zostać czternastym Dalajlamą.
Podstawą filmu Jeana-Jacquesa Annauda była wydana w 1952 roku książka „Siedem lat w Tybecie” autorstwa Heinricha Harrera. Austriacki alpinista opisał w niej swój pobyt w Tybecie w latach 1944-1951. Był tam świadkiem między innymi chińskiej inwazji na Tybet, do której doszło w 1950 roku. Jednym z głównych wątków filmu jest przyjaźń, jaka nawiązuje się między Harrerem, a czternastym Dalajlamą, ale znalazło się tu również miejsce dla wspaniałych górskich widoków i himalajskich krajobrazów, w których dzieje się akcja tego biograficznego dramatu Annauda.
