"Kobiety płaczą lepiej". Odważne, prawdziwe, szalone. 7 najbardziej intrygujących kobiet Almodóvara

7 najbardziej intrygujących kobiecych postaci Almodóvara.

Pedro Almodóvar ma opinię reżysera, który jak nikt inny we współczesnym kinie rozumie kobiety. „Mężczyźni też płaczą, ale uważam, że kobiety robią to lepiej”, mówi. I to je zwykle czyni głównymi bohaterkami swoich filmów. Najnowszy - „Julieta” - nie jest wyjątkiem. Ta historia, luźno oparta na opowiadaniach noblistki, Alice Munro opowiada o trudnych relacjach między matką i córką. „Jeden z najmądrzejszych filmów Almodóvara”, „opowieść przejmująca, smutna, ale pozostawiająca w widzu dawkę nadziei”, „najlepszy od czasu Volver” - czytamy w recenzjach „Juliety”. Czy jej bohaterki będą tak samo fascynujące, jak te z poprzednich filmów Hiszpana? Wystarczy pójść do kina, by się przekonać. Premiera filmu już dziś. Tymczasem postanowiliśmy przypomnieć kobiece postaci z filmów reżysera, które nas poruszyły, rozśmieszyły lub zaintrygowały najbardziej. Niektóre uderzająco prawdziwe, inne komiczne, groteskowe, kwestionujące granice płci i społeczne normy, odważnie stawiające czoła życiowym przeciwnościom. Poczytajcie o nich w naszej galerii!

Polecamy też: Emancypacja, morderstwo, selfie polaroidem i seks z Bradem Pittem. Pamiętacie „Thelmę i Louise”?

Raimunda „Volver” (Penélope Cruz), 2006

Raimunda to matka nastoletniej Pauli i żona niezaradnego, nieodpowiedzialnego męża, na których utrzymanie ciężko pracuje. Ze swoją siostrą Sole dba o groby rodziców i opiekuje się chorą na demencję ciotką Paulą. To ona rządzi w domu, a dla bliskich jest gotowa na dużo - nawet wziąć na siebie morderstwo. Scena, w której myje w zlewie talerze oraz zakrwawiony nóż (eksponując przy tym imponujący dekolt) na długo pozostaje w pamięci. Raimunda w życiu wiele razy doświadczyła przemocy, ale nie dała się złamać. I pokazała, że kobiety mogą  poradzić sobie świetnie w świecie, w którym na mężczyzn nie można polegać.

Kobiety u Almodovara są też uzdolnione wokalnie. Śpiew Raimundy w "Volver":

Polecamy też: Życie Karen Blixen naznaczyły namiętności - do kawy, safari i mężczyzn. Podróż śladami pisarki

Pepa Marcos „Kobiety na skraju załamania nerwowego” (Carmen Maura), 1988

Pepa Marcos, jak wskazuje już tytuł filmu, przechodzi w życiu bardzo trudny okres. Została rzucona przez chłopaka i straciła kontrolę nad  swoim życiem i emocjami. W złości rzuca przedmiotami (ofiarą jej szału pada między innymi telefon i płyta). Planuje nawet samobójstwo (przygotowane przez nią śmiercionośne gazpacho na szczęście nie przynosi oczekiwanego efektu, ale jest przyczynkiem do kilku komicznych scen). A gdy zapala papierosa, w płomieniach staje całe łóżko. To bohaterka o naprawdę gorącym temperamencie.

Polecamy też: Rzym - tu przeżyli gorący romans Audrey Hepburn i Gregory Peck. Podróż śladami „Rzymskich wakacji”

Vera Cruz „Skóra, w której żyję” (Elena Anaya), 2011

Główna bohaterka nie jest właściwie kobiecą postacią, nawet fizycznie.  To zlepek męskich fantazji o kobietach, zamknięte w ciele mężczyzny, które jedynie na kobiece wygląda. W „Skórze, w której żyję” Antonio Banderas wcielił się we współczesną wersję dr. Frankensteina - szalonego naukowca chirurga plastycznego, który więzi głównego bohatera i przez operacje próbuje upodobnić go do swojej zmarłej żony. To czego pragnie Vera, a właściwie - Vicente, to wyzwolenie i by je osiągnąć jest gotowy na wszystko…

Polecamy też: Prawdziwa historia mężczyzny, który był kobietą. "Dziewczyna z portretu" ma szanse na Oscara!

Lena Rivas, “Przerwane objęcia” (Penélope Cruz), 2009

W „Przerwanych objęciach” Penélope Cruz wcieliła się w kochankę reżysera, która staje się aktorką. To film o obsesyjnej zazdrości i  obsesji, by zostać gwiazdą. Lena naśladuje piękności z wielkiego ekranu, takie jak Audrey Hepburn czy Marilyn Monroe. Jest trochę nawiedzona, ale pełna namiętności i niezwykle intrygująca.

Polecamy też: „Neon Demon” - przerażająco piękny film o drastycznych kulisach pracy modelek

Agrado, “Wszystko o mojej matce” (Antonia San Juan), 1999

Gdy pielęgniarka Manuela traci w wypadku 17-letniego syna rzuca pracę i jedzie do Barcelony, by spotkać się z jego ojcem. Próbując go odnaleźć odnawia kontakt również ze starą przyjaciółką: transseksualną prostytutką, Agrado, która wygłasza monolog o tym, co oznacza słowo „autentyczny”. „Nie możemy oszczędzać na wyglądzie. Kobieta jest bardziej autentyczna, gdy wygląda tak, jak to sobie wymarzyła”, mówi, a w jej ustach brzmi to nadzwyczaj przekonująco. Agrado nie gości na ekranie długo, ale jej pewność siebie i aktorskie zacięcie sprawia, że trudno o niej zapomnieć.

Polecamy też: George Clooney i Julia Roberts u Jodie Foster. Zobaczcie zwiastun "Zakładnika z Wall Street".

Andrea Caracortada, “Kika” (Victoria Abril), 1993

„Kika” to jedna z najdziwniejszych komedii w karierze Almodovara. A najbardziej odjazdową postacią jest dziennikarka Andrea Caracortada (po polsku „z blizną na twarzy”; w tej roli jedna z ulubionych aktorek reżysera, Victoria Abril), która prowadzi bardzo niekonwencjonalny, tabloidowy program informacyjny, w którym donosi o wszystkim, co dziwaczne i makabryczne. Jej newsy przyćmiewają jednak jej stylizacje. Andrea kocha wszystko co niezwykłe, kiczowate, teatralne i mroczne. Jedno jest pewne, trudno nie zwrócić na nią uwagi.

Andrea w akcji:

Polecamy też: "Zjednoczone Stany Miłości" ze Srebrnym Niedźwiedziem w Berlinie! Zobacz zwiastun filmu!

Yolanda i zakonnice z „Pośród ciemności”, 1983

Główną bohaterką "Pośród ciemności" jest Yolanda (Cristina Sánchez Pascal), piosenkarka kabaretowa, która, gdy jej kochanek umiera po przedawkowaniu narkotyków, postanawia uciec i ukryć się w lokalnym klasztorze. Okazuje się, że siostry są jej wielkimi fankami i przyjmują ją z otwartymi ramionami. Kobiety od raz przypadają sobie nawzajem do gustu. Zwłaszcza, że zakonnice same nie są niewiniątkami - nieobce im są narkotyki i erotyczne eksperymenty. Siostry mają bardzo barwne osobowości. Jedna hoduje tygrysa i gra dla niego na bongo. Inna natomiast projektuje kolekcje ubrań… dla posągu Maryi. Chyba nie trzeba pisać, że pobyt Yolandy w zakonie nie należy do nudnych.

Polecamy też: Kiedy kobieta kocha kobietę. Carol jest uwodzicielska, dźwięk jej matowego altu wprawia w drżenie