Grzegorz Braun – założyciel partii Konfederacja Korony Polskiej, poseł na sejm IX i X kadencji – to także reżyser i wykładowca akademicki. Wykładał dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim i jest autorem kilkudziesięciu filmów dokumentalnych. Od 2014 r. w związku małżeńskim, obecnie ojciec dwójki dzieci.
Spis treści:
- Skrócony życiorys Grzegorza Brauna
- Działalność akademicka i polityczna
- Działalność reżyserska
- Filmy Grzegorza Brauna – co warto obejrzeć?
Skrócony życiorys Grzegorza Brauna
Urodził się 11 marca 1967 r. w Toruniu. Jego ojciec to Kazimierz Braun, reżyser teatralny. Matka Zofia, z domu Reklewska, jest pisarką i teatrolożką. Grzegorz Braun ma dwie siostry – Monikę i Justynę.
Monika Braun jest aktorką, a do tego prowadzi szkolenia z wystąpień publicznych oraz publikuje artykuły z zakresu sztuk wizualnych. Z kolei Justyna jest doktorem literatury porównawczej i wykładowczynią w Chesterton Academy w Buffalo w stanie Nowy Jork.
Od 6 grudnia 2014 r. Grzegorz Braun jest w związku małżeńskim z Aleksandrą Gruziel, o 13 lat młodszą montażystką, która od lat wspierała go przy produkcjach filmowych. Para wzięła ślub w rycie rzymskim – to wyjątkowo uroczysta formuła mszy świętej, wprowadzona w 1570 r. przez papieża Piusa V po soborze trydenckim. Obecnie mają dwójkę dzieci. W 2016 r. urodził się Aleksander Wincenty, a jego chrzest również odbył się w obrządku trydenckim.
Działalność akademicka i polityczna
W 1990 r. Grzegorz Braun ukończył polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie zrobił doktorat na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego (obrona w 1993 r.). W tym czasie rozpoczął również pracę jako wykładowca dziennikarstwa na uczelni wrocławskiej. Na jego zajęcia można było uczęszczać do 2007 roku.
W okresie studenckim brał udział w organizacji Pomarańczowej Alternatywy – antykomunistycznego ruchu happeningowego, który z macierzystego Wrocławia rozprzestrzenił się na inne miasta w Polsce, a także na teren ówczesnej Czechosłowacji i Węgier. Był również współorganizatorem strajków studenckich w latach 1988–1989. Od 1990 do 1994 r. swoje teksty publikował w katolickim kwartalniku „Fronda”.
Na listach w wyborach parlamentarnych nazwisko Brauna po raz pierwszy pojawiło się w 2007 r., kiedy ubiegał się o miejsce w senacie jako kandydat Unii Polityki Realnej. W 2015 r. swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich zakończył zajmując ósme miejsce na jedenastu kandydatów.
W 2019 r. założył swoją partię Konfederacja Korony Polskiej i w tym samym roku otrzymał mandat poselski. W 2023 r. udało mu się przedłużyć swoją kadencję w sejmie.
Działalność reżyserska
Pierwsze jego filmy powstają już w latach 90. W większości są to dokumenty związane z literaturą i historią. Z czasem stają się coraz bardziej polityczne. W 2006 r. wychodzi głośny film „Plusy dodatnie, plusy ujemne” na temat współpracy Lecha Wałęsy (pseudonim „Bolek”) ze Służbami Bezpieczeństwa.
W latach 2007–2010 Grzegorz Braun jest współtwórcą cyklu telewizyjnego „Errata do historii”. W kolejnych odcinkach na łamach TVP ukazywane są powiązania polskich pisarzy z komunistyczną bezpieką.
Filmy Grzegorza Brauna – co warto obejrzeć?
Poniżej wybrane filmy dokumentalne w reżyserii Grzegorza Brauna. Są to tytuły, które zdobyły medialny rozgłos i nagrody w przeglądach gatunkowych.
Wielka ucieczka cenzora (1999)
Dokument porusza tematykę cenzury w czasach PRL. Główny bohaterem jest Tomasz Strzyżewski, który w latach 1975–1976 przez 18 miesięcy pracował w Głównym Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Następnie przeprowadził się do Szwecji, zabierając ze sobą dokumenty na temat swojej pracy. Niezwłocznie zajął się porządkowaniem materiałów i przygotowywaniem ich do publikacji, czego efektem jest „Czarna księga Cenzury PRL” wydana w Londynie w 1977 roku.
W filmie Tomasz Strzyżewski opowiada o swoim życiu i motywach działania, a także o konsekwencjach podejmowanych decyzji. Narratorem jest Piotr Fronczewski.
Film w reżyserii Grzegorza Brauna został nagrodzony na Małym Przeglądzie Form Dokumentalnych w Szczecinie w 2000 r. – Nagroda Dyrektora i Programu TVP.
Plusy dodatnie, plusy ujemne (2006)
Towarzysz „Bolek” to tajny współpracownik SB z czasów przed zmianą ustrojową w Polsce. Według materiałów zebranych w filmie pod tym pseudonimem skrywa się postać Lecha Wałęsy.
W dokumencie wypowiadają się pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej i stoczniowcy z czasów strajków gdańskich. Tajna działalność byłego prezydenta i laureata Pokojowej Nagrody Nobla z 1983 r. do dziś jest kwestią sporną wśród historyków.
Defilada zwycięzców (2007)
Obraz przedstawia sylwetkę rosyjskiego publicysty i pisarza Wiktora Suworowa. Jest on popularyzatorem teorii o tym, że to ZSRR spowodował wybuch II wojny światowej, a nie hitlerowskie Niemcy. Przytacza argumenty o imperialistycznych planach Związku Radzieckiego, których pierwszą ofiarą była Polska.
Film zdobył nagrodę Radia Kielce za „artyzm dźwięku w formie dokumentalnej” w ramach Ogólnopolskiego Niezależnego Przeglądu Form Dokumentalnych „Nurt” w Kielcach w 2008 r.
Oskarżenie (2007)
To krótkometrażowy dokument o Mieczysławie Bujaku, żołnierzu Armii Krajowej, a następnie dowódcy w „ludowym” Wojsku Polskim. W latach 1949–1950 był inwigilowany przez Główny Zarząd Informacji. Aresztowano go pod zarzutami obalenia przemocą obecnego ustroju. W kwietniu 1951 r. został skazany na karę śmierci, którą wykonano 30 sierpnia o godz. 20:00 w więzieniu we Wrocławiu.
Podczas ekshumacji w 2006 r. przy szczątkach Mieczysława Bujaka została znaleziona butelka z kartką w środku. Było na niej napisane, że został zamordowany za to, że był Polakiem.
Film zdobył nagrodę główną Złoty Opornik na Ogólnopolskim Festiwalu Filmowym „Niepokorni Niezłomni Wyklęci” w Ciechanowie w 2008 r.
Towarzysz Generał (2009)
Bohaterem dokumentu jest Wojciech Jaruzelski – generał armii ludowego Wojska Polskiego, ostatni prezydent PRL i pierwszy prezydent III RP. 13 grudnia 1981 r. wprowadził w Polsce stan wojenny. Film powstał na podstawie książki Lecha Kowalskiego pt. „Generał ze skazą: biografia wojskowa gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego”.
Po emisji w TVP1 w 2010 r. był krytykowany przez samego generała, polityków z SLD i dziennikarzy z Gazety Wyborczej. Emisja dokumentu została wstrzymana do 2016 r.
W 2011 r. Braun i Kaczmarek wyreżyserowali kolejny film o Jaruzelskim – „Towarzysz generał idzie na wojnę”.
Eugenika – w imię postępu (2010)
Filmowy reportaż zgłębia historię eugeniki, czyli idei o doskonaleniu rasy ludzkiej. Kolebką tej myśli są Stany Zjednoczone, w których postulaty o rozmnażaniu się tylko przez jednostki zdrowe i sprawne intelektualnie pojawiają się już w XIX wieku. Idea zostaje przeniesiona na grunt niemiecki i polski w latach międzywojennych.
Zagadnienie tłumaczy i omawia Erwin Black, amerykański badacz i autor książki „Wojna przeciw słabym” wydanej w 2003 roku. W dokumencie przybliża sylwetki znanych eugeników, których poglądy zostały przyjęte przez rząd amerykański. Porusza także kwestię powiązań między amerykańską eugeniką a reżimem III Rzeszy.
Film Brauna otrzymał nagrodę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w 2012 r.
