To taniec pełen namiętności i pasji. Tango pobudza wszystkie zmysły. Jest swego rodzaju językiem ciał partnerów. Nie jest oparty o żadną choreografię, ułożony schemat. Jest improwizacją, która w sposób wyjątkowy łączy ciała i dusze tancerzy. Partnerzy porozumiewają się bez słów. To mężczyzna jest tu osobą dominującą. Kobieta ma mu się oddać w ramiona i pozwolić mu na prowadzenie jej. Partnerzy komunikują się ze sobą jedynie ruchem swoich ciał i spojrzeniem. Obecnie tango to jeden z najbardziej namiętnych i pięknych przykładów tańca. Trudno sobie wyobrazić, że kiedyś był tańcem zakazanym. Jaka jest jego historia?
Czytaj również: Anna i Robert Lewandowscy dali show pełne namiętności! Wideo hitem sieci
Historia tanga
Był rok 1850. Powstało wtedy proto-tange, czyli pierwowzór znanego nam tanga. 30 lat później nastąpiło zalegalizowanie domów publicznych w Buenos Aires, co miało nie mały wpływ na rozwój tanga. Dlaczego?
Tango wywodzi się z dwóch hiszpańskich tańców: flamenco i habanery. Jego nazwa pochodzi od słowa „cumtango”, które było wielokrotnie powtarzane w refrenie piosenek śpiewanych na ulicznych paradach w Ameryce Południowej.
Pierwsze formy tego tańca pojawiały się pod koniec XVIII wieku. Pierwotnie było tańcem, wykonywanym właśnie w… domach publicznych! Pełny erotycznych uniesień, na początku swojego istnienia często był powodem protestów. Na początku XX wieku uważany był za bardzo nieprzyzwoity. W wielu miejscach był tańcem zakazanym. Dla wyższych warstw społecznych był tematem tabu. Mimo to jego popularność stale rosła. Już w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku tango dotarło do Stanów Zjednoczonych, a potem do Europy.
W Polsce pierwszy raz zatańczono tango 28 października 1913 roku, podczas spektaklu Targ na dziewczęta. Wykonali go Lucyna Messal i Józef Redo. Od tamtego momentu również w Polsce rozpoczęła się moda na ten taniec.
Kluczowym momentem w historii tanga był rok 1919. Zamknięto wtedy domy publiczne w Argentynie, gdzie taniec ten najmocniej się rozwijał. Doprowadziło to do tego, że wykonywanie go przeniesiono do kabaretów.
Zobacz też: Taniec na szpilkach w męskim wykonaniu. Patryk Rożniecki zmienia życie kobiet!
Już rok później nastąpił ogromny rozwój tego tańca w Europie. Lata 20. to czas, który dał kobietom swobodę. Zaczęły obcinać włosy, prowadzić samochody i palić papierosy. Tango dało im również szansę na swobodę ruchów.
Tango w okresie powojennym
Od lat 50. do 80. tango praktycznie zniknęło. Argentyna zaczęła mieć ogromne problemy ekonomiczne. Stan wojenny znacząco ograniczył możliwość oddawania się tańcowi w barach nocnych. Mówi się również, że zostało wyparte przez jazz, rock and roll i argentyńską muzykę folkową. Nie oznaczało to jednak całkowitego upadku tanga. W 1983 roku taniec ponownie stał się symbolem i dumą Argentyny.
UNESCO przyznaje, że „argentyńska i urugwajska tradycja tanga, która jest dziś znana na całym świecie, narodziła się w biednych środowiskach Buenos Aires i Montevideo”. Obecnie tango zalicza się do światowego niematerialnego dziedzictwa kulturalnego ludzkości.
