Ich własna liga
(1992)
O filmie
Ich własna liga, A League of Their Own (1992) – opis fabuły
Udział wojsk amerykańskich w II wojnie światowej zagraża rozgrywkom amerykańskiej ligi baseballu. Wielu z graczy zostało powołanych do wojska i walczy teraz w Europie. Pojawia się pomysł stworzenia kobiecej ligi baseballu, która na czas wojny miałaby przyciągnąć na stadiony kibiców. Szefem przedsięwzięcia zostaje Ira Lowenstein (David Strathairn), a Ernie Capadino (Jon Lovitz) wyrusza w kraj w poszukiwaniu zawodniczek, które nadawałyby się do gry na odpowiednim poziomie. W jednym z małych miasteczek w Oregonie poznaje Dottie Hinson (Geena Davis), która jest łapaczem w miejscowej drużynie. Oferuje jej dołączenie do tworzonych rozgrywek ligowych, ale kobieta nie jest zainteresowana. Chce w spokoju czekać na powrót z wojny swojego męża (Bill Pullman). Ofertą Capadino zainteresowana jest jednak jej siostra Kit (Lori Petty). Kit nie spełnia warunków Erniego, ale zgadza się on zabrać ją ze sobą, jeśli przekona siostrę do zmiany zdania. Wkrótce obie siostry Hinson uczestniczą w kwalifikacjach, jakie odbywają się w Chicago. Przybywa na nie większość zainteresowanych nowym przedsięwzięciem amatorskich baseballistek. Wśród nich są między innymi nowojorska tancerka Mae Mordabito (Madonna) oraz jej najlepsza przyjaciółka pracująca w klubie jako ochroniarz, Doris Murphy (Rosie O’Donnell). Razem z Dottie i Kit pomyślnie przechodzą testy i dołączają do drużyny Rockford Peaches. Trenerem drużyny zostaje szowinista i pijak Jimmy Dugan (Tom Hanks). Jego zdaniem w profesjonalnym baseballu nie ma miejsca dla kobiet. Jego zdanie zdają się potwierdzać pierwsze mecze kobiecej ligi baseballu. Wyśmiewane zawodniczki nie budzą wielkiego zainteresowania. Nie poddają się jednak, a kobieca liga baseballu zaczyna przyciągać coraz więcej kibiców.
Wyreżyserowana przez Penny Marshall sportowa komedia obyczajowa „Ich własna liga” (ang. „A League of Their Own”) opowiada prawdziwą historię kobiecej ligi baseballu zapoczątkowanej w Stanach Zjednoczonych w latach 40. XX wieku. Inspiracją do powstania filmu był telewizyjny film dokumentalny pod tym samym tytułem wyświetlany w 1987 roku. Promującą film piosenkę „This Used to Be My Playground” zaśpiewała Madonna.
Ciekawostki o filmie „Ich własna liga”
Wszystkie siniaki i otarcia, jakich ślady noszą na sobie aktorki są prawdziwe. Odniosły je w trakcie kręcenia zdjęć.
Słynne złapanie piłki w szpagacie wymagało zatrudnienia dublerki dla Geeny Davis.
W role starszych Dottie i Kit wcieliły się Lynn Cartwright i Kathleen Butler. Zostały zdubbingowane przez Geenę Davis i Lori Petty.
Tom Hanks przytył do roli blisko czternaście kilogramów.
Rola Jona Lovitza została skrócona w trakcie montażu do jego najbardziej niemiłych dialogów z całości nakręconego materiału. To właśnie one budziły najbardziej żywiołową reakcję widowni w trakcie pokazów próbnych. Okazało się również, że to właśnie one są jednymi z ulubionych z całego filmu.
Amerykański Instytut Filmowy umieścił cytat „There’s no crying in baseball” (W baseballu nie ma miejsca na beksy) na 54. miejscu listy stu najlepszych cytatów w historii kina.
Wszystkie aktorki występujące w filmie musiały wcześniej udowodnić, że potrafią grać w baseball.
Zanim w rolę Dottie wcieliła się Geena Davis, zagrać ją miały Brooke Shields i Debra Winger.
Nawet Tom Hanks nie wiedział, ile będzie trwała scena jego sikania. Jego odgłos imitowała Penny Marshall przy pomocy szlaucha i wiadra.
Kiedy Jon Lovitz odkrył, że Madonna zameldowała się w hotelu pod fałszywym nazwiskiem, sam zameldował się jako Edna Poo-a-dee-doo.
Grana przez Toma Hanksa postać Jimmy’ego Dugana została zainspirowana Jimmie’em Foxxem i Hackiem Wilsonem.
Madonnie nie podobało się na planie filmu „Ich własna liga”. Według listu, jaki napisała do fotografa Stevena Meisela przeszkadzało jej, że musi uczyć się grać w baseball, cały dzień jest brudna , a w Chicago, gdzie kręcone były zdjęcia, nie ma przystojnych mężczyzn.
Główne męskie ligi baseballu nie zostały zamknięte na czas II wojny światowej. Biorące w tych rozgrywkach drużyny zostały uzupełnione emerytowanymi graczami lub tymi występującymi w młodzieżowych ligach. Wojna miała wpływ jedynie na niższe ligi, które dostarczyły lepszych zawodników do wyższych lig i z powodu ich braku trzeba było przerwać rozgrywki.
Obsada aktorska
Nagrody
Ich własna liga - ścieżka dźwiękowa
-
This Used to Be My Playground"
-
Now And Forever
-
Choo Choo Ch'Boogie
-
Its Only A Paper Moon
-
In A Sentimental Mood
-
Two Sleepy People
-
I Didn't Know What Time It Was
-
On The Sunny Side Of The Street
-
Flying Home
-
Life Goes On
-
The Final Game
-
The All American Girls Professional Baseball League Song