Wielki tydzień
(1995)
O filmie
Wielki tydzień (1995) – opis fabuły
Lilienowie to bogata rodzina żydowska zamieszkująca w Warszawie, która zasymilowana w stolicy prowadzi życie, w którym rasa nie odgrywa żadnej roli. Początkowo wybuch wojny niewiele zmienia w ich życiu, a rodzina Lilienów nie przenosi się do getta ani nie nosi gwiazdy Dawida. Kiedy w 1942 roku zagrożenie aresztowaniem się nasila, Lilienowie zostają zmuszeni do ukrycia się. Niestety żaden z licznych przyjaciół nie chce podjąć ryzyka w obawie przed konsekwencjami. W efekcie profesor Lilien (Michał Pawlicki) wybiera śmierć. Jego córka Irena (Beata Fudalej) nie zamierza się poddawać. Znajduje schronienie u byłego asystenta jej ojca. Na tydzień przed Wielkanocą 1943 roku w warszawskim getcie trwa powstanie. Irena zostaje aresztowana, ale udaje jej się przekupić agentów gestapo, którzy wypuszczają ją na wolność. Błąkając się ulicami Warszawy spotyka narzeczonego sprzed lat, Jana Maleckiego (Wojciech Malajkat). Malecki zabiera ją do swojego domu na Bielanach, w którym mieszka z ciężarną żoną Anną (Magdalena Warzecha). Ta przyjmuje Irenę pod swój dach. Malecki nie jest zadowolony z tej decyzji, choć nie daje tego po sobie poznać. Wstydzi się odmówić byłej narzeczonej pomocy, choć wolałby, gdyby nie musiał podejmować aż tak trudnych decyzji. Niezadowolona z pobytu Żydówki w mieszkaniu Maleckich jest też ich sąsiadka Piotrowska (Bożena Dykiel). Irena wpada w oko jej męża (Cezary Pazura).
Wyreżyserowany przez Andrzeja Wajdę film „Wielki tydzień” powstał na podstawie opowiadania autorstwa Jerzego Andrzejewskiego napisanego w 1943 roku pod wrażeniem powstania żydowskiego w getcie warszawskim.
Ciekawostki o filmie „Wielki tydzień”
Ekranizacją opowiadania Jerzego Andrzejewskiego byli także zainteresowani Agnieszka Holland i Andrzej Żuławski.
Pierwszy scenariusz do filmu Wajdy powstał w 1968 roku. Ponieważ tematyka żydowska dla ówczesnego kina tematem tabu, prawa do „Wielkiego tygodnia” zostały sprzedane przez Wajdę niemieckiej kinematografii