Wśród 10. najlepszych filmów, które podejmują tematykę korekty płci, znajdują się produkcje na najwyższym artystycznym poziomie. Świetna obsada aktorska, doskonałe muzyka i zdjęcia sprawiają, że filmy wykraczają daleko poza obieg w LGBT+. To tytuły dla wszystkich osób wrażliwych na drugiego człowieka.
Spis treści:
- Miejsce 10: Chłopczyca (2011) – film o dziewczynce, która udaje chłopca
- Miejsce 9: Dziewczyna (2018) – jak na zmianę płci patrzy Lukas Dhont?
- Miejsce 8: XXY (2007) – film o korekcie płci u osób dwupłciowych
- Miejsce 7: Różowe lata (1997) – o chłopcu, który chciał być dziewczynką
- Miejsce 6: Dziewczyna z portretu (2015) – w jakiej roli czujemy się lepiej?
- Miejsce 5: Śniadanie na Plutonie (2005) – kolorowy Londyn lat 70.
- Miejsce 4: Na zawsze Laurence (2012) – długotrwały proces zmiany płci
- Miejsce 3: Transamerica (2005) – nieoczekiwane spotkanie z ojcem transseksualistą
- Miejsce 2: Nie czas na łzy (1999) – prawdziwa historia z Falls City
- Miejsce 1: Wszystko o mojej matce (1999) – dzieło Pedro Almodóvara
- Pozostałe filmy o zmianie płci
Miejsce 10: Chłopczyca (2011) – film o dziewczynce, która udaje chłopca
Laura (Zoé Héran) ma 10 lat i przeprowadza się z rodzicami do nowej dzielnicy. W czasie wakacji dziewczynka udaje, że jest chłopcem. Dzieciakom w okolicy przedstawia się jako Mikael. Swoim zachowaniem zwraca uwagę Lisy (Jeanne Disson), z którą wkrótce się zaprzyjaźnia. Czy po wakacjach sekret chłopczycy wyjdzie na jaw?
Film w reżyserii Céline Sciammy został nagrodzony na Berlinale w 2011 r. (nagroda Jury Teddy – najlepszy film poświęcony gejom i lesbijkom). Zdobył także dwie nagrody na festiwalu GLBT w Turynie (również w 2011 r.).
Ocena na Filmwebie: 6,9.
Miejsce 9: Dziewczyna (2018) – jak na korektę płci patrzy Lukas Dhont?
Główną bohaterką filmu Lukasa Dhonta jest piętnastoletnia Lara (Victor Polster). Dziewczyna urodziła się w ciele chłopca, ale jest pewna tego, że powinno być inaczej. Marzy o tym, aby profesjonalnie tańczyć w balecie. Przy ogromnym wsparciu ojca dostaje się do szkoły baletowej i podejmuje terapię hormonalną. Wszystko idzie zgodnie z planem – do czasu, kiedy tkwiąca w niej cielesność dojrzewającego chłopca dotkliwie daje o sobie znać.
Film „Dziewczyna” zdobył cztery nagrody na festiwalu w Cannes w 2018 r. – Nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej, Palmę „Queer”, Złotą Kamerę dla najlepszego debiutanta (Lukas Dhont) i nagrodę przeglądu Un Certain Regard dla aktora Victora Polstera.
Ocena na Filmwebie: 6,9.
Miejsce 8: XXY (2007) – film o korekcie płci u osób dwupłciowych
Alex (Inés Efron) przychodzi na świat jako hermafrodyta. Rodzice jednak podejmują decyzję o tym, aby wychowywać dziecko jako dziewczynkę. Gdy ma 15 lat, matka zaprasza do domu znajomego chirurga. Lekarz (Ricardo Darín) stwierdza, że potrzebna jest operacja. Alex, jako że znajduje się już u progu dorosłości, ma samodzielnie podjąć decyzję.
Tymczasem Alex wchodzi w bliższą, wręcz intymną relację z synem chirurga o imieniu Alvaro (Martin Piroyansky). Chłopak również ma wrażenie, że jest zamknięty w pułapce ograniczeń płciowych. Ojciec wychowuje go na klasycznego macho, co zupełnie nie leży w naturze nastolatka.
Lucía Puenzo w filmie „XXY” podejmuje trudny temat potrzeby zdefiniowania tożsamości seksualnej. Zadaje mnóstwo niewygodnych pytań, które wykraczają daleko poza spojrzenie binarne. Produkcja zdobyła dwie nagrody w Cannes w 2007 r. i hiszpańską Goyę w 2008 r. w kategorii najlepszy zagraniczny film hiszpańskojęzyczny. Reżyserka pochodzi z Argentyny.
Ocena na Filmwebie: 7,1.
Miejsce 7: Różowe lata (1997) – o chłopcu, który chciał być dziewczynką
W filmie „Różowe lata” głównym bohaterem jest siedmiolatek. Na przyjęciu dla sąsiadów i przyjaciół Ludovic (Georges Du Fresne) pojawia się w dziewczęcym ubraniu. Okazuje się, że chłopiec od dawna marzy, aby być dziewczynką. Mówi o tym rodzicom i nauczycielom w szkole, ale nie spotyka się ze zrozumieniem. Dorośli widzą zagrożenie w jego fanaberiach. W końcu rodzice Ludovica podejmują decyzję o przeprowadzce.
W nowym miejscu sąsiadką Ludovica jest dziewczynka uchodząca za chłopczycę. Tym razem to Ludovic otrzymuje zaproszenie na przyjęcie. Kiedy jego matka, Hanna (Michèle Laroque), przychodzi zobaczyć, jak syn się bawi, widzi go ubranego w suknię dorosłej kobiety.
Obraz Alaina Berlinera zdobył nagrodę na festiwalu Złote Globy w kategorii najlepszy film zagraniczny.
Ocena na Filmwebie: 7,2.
Miejsce 6: Dziewczyna z portretu (2015) – w jakiej roli czujemy się lepiej?
„Dziewczyna z portretu” to film kostiumowy o miłości w reżyserii Toma Hoopera, znanego z adaptacji broadwayowskich musicali, takich jak „Les Misérables” czy „Koty”. Fabuła zarysowana jest wokół pary artystów – Gerdy Wegener (Alicia Vikander) i Lili Elbe (Eddie Redmayne). Kiedy modelka, mająca pozować do obrazu malowanego przez Gerdę, nie przychodzi, kobieta prosi swojego męża, aby ją zastąpił. Przebiera Einara w damskie ubrania, ubiera w perukę, robi mu makijaż. Okazuje się, że mężczyzna wypada w tej roli znakomicie.
Einer, przebrany za kobietę dla żartu, udaje się na przyjęcie. Z nieśmiałego mężczyzny zamienia się w pewną siebie, atrakcyjną kobietę. Coraz bardziej wchodzi w rolę, aż w końcu decyduje o tym, aby skorygować swoją biologiczną płeć. W trudnym procesie tranzycji ma wsparcie żony.
Film zdobył nagrodę Queer Lion na MFF w Wenecji w 2015 r., a odtwórczyni trudnej drugoplanowej roli, Alicia Vikander – Oscara w 2016 r.
Ocena na Filmwebie: 7,2.
Miejsce 5: Śniadanie na Plutonie (2005) – kolorowy Londyn lat 70.
Akcja filmu rozgrywa się w latach 70. XX wieku. W katolickim miasteczku w Irlandii wychowuje się niechciane dziecko. Patricia (Cillian Murphy) przychodzi na świat jako chłopiec, ale już od najmłodszych lat lepiej czuje się w dziewczęcych ubraniach.
Brak tolerancji ze strony bliskich i konserwatywnego otoczenia skłania ją do wyjazdu do Londynu. W dużym mieście ekstrawagancja dziewczyny nie razi tak bardzo. Okazuje się, że Patricia – dla znajomych Kitty – nie jest sama, a do tego ma szansę na odnalezienie biologicznej matki.
Film „Śniadanie na Plutonie” powstał w reżyserii Neila Jordana na podstawie powieści Patricka McCabe'a. Zdobył cztery nagrody IFTA w 2007 r. Zasłynął także z rewelacyjnej ścieżki dźwiękowej, którą tworzą największe przeboje lat 70. – „Children of the revolution”, „Sugar baby love” czy „Rock your baby”.
Ocena na Filmwebie: 7,3.
Miejsce 4: Na zawsze Laurence (2012) – długotrwały proces korekty płci
Film „Na zawsze Laurence” jest przykładem na to, że czasem decyzja o uzgodnieniu płci potrafi dojrzewać w człowieku bardzo długo. Głównym bohaterem opowieści jest 30-letni Laurence Alia (Melvil Poupaud), wykładowca literatury, będący w szczęśliwym związku z atrakcyjną Fred Belair (Suzanne Clément).
Mężczyzna od zawsze czuł, że psychicznie jest kobietą, ale nie ujawniał swoich myśli światu. Dopiero w dniu 30. urodzin postanawia zrobić swój pierwszy krok w kierunku spójności płciowej. Rozpoczyna się długa i trudna walka z prawem i społecznymi normami. Całość ma szanse na powodzenie dzięki wsparciu partnerki i matki, chociaż jest to dla nich bardzo trudne.
Obraz w reżyserii Xaviera Dolana zdobył Palmę Queer na festiwalu w Cannes w 2012 r. Nagrodę otrzymała także Suzanne Clément za rolę partnerki Laurence.
Ocena na Filmwebie: 7,4.
Miejsce 3: Transamerica (2005) – nieoczekiwane spotkanie z ojcem
Bree (Felicity Huffman) na tydzień przed operacją korekty płci dostaje telefon z więzienia. Okazuje się, że musi wpłacić kaucję, aby jej syn, Toby (Kevin Zegers), wyszedł na wolność. Problem tkwi w tym, że nie widzieli się ponad 10 lat, a w tym czasie dużo się zmieniło – zwłaszcza w życiu Bree i jej podejściu do własnego ciała.
Spotkanie po latach jest początkiem ich wielkiej wspólnej przygody. Przy czym Bree nie od razu mówi chłopakowi prawdę, więc Toby nie ma pojęcia, że kobieta jest jego ojcem.
„Transamerica” Duncana Tuckera została nagrodzona na festiwalu Złote Globy w 2006 r. (rola Felicity Huffman). Sławę zdobyła także piosenka z filmu „Travelin' thru” w wykonaniu Dolly Parton.
Ocena na Filmwebie: 7,4.
Miejsce 2: Nie czas na łzy (1999) – prawdziwa historia z Falls City
Są lata 90. XX wieku. Dwudziestolatek Brandon (Hilary Swank) przechodzi kryzys tożsamości płciowej. Podróżując po USA, próbuje znaleźć swoje miejsce. W końcu przyjeżdża do prowincjonalnej miejscowości w stanie Nebraska. Jego uwagę zwraca najpopularniejsza dziewczyna w mieście, Lana (Chloë Sevigny). Chłopak zakochuje się w niej i w związku z tym wchodzi do kręgu jej znajomych. W grupie osobami rządzą John Lotter (Peter Sarsgaard) – kochanek matki Lany – i jego agresywny kumpel, Tom Niessen (Brendan Sexton).
Kiedy Brandon zostaje aresztowany za wykroczenie, Lana wpłaca za niego kaucję. Wtedy wychodzi na jaw, że chłopak jest po korekcie płci, ale dziewczyna to akceptuje. Niestety zupełnie inne podejście mają jej znajomi, co prowadzi do dramatu.
„Nie czas na łzy” w reżyserii Kimberly Peirce to film na faktach. Odwołuje się do wydarzeń, które rozegrały się w miasteczku Falls City w 1993 r. Hilary Swank za główną rolę w filmie otrzymała Oscara w 2000 r.
Ocena na Filmwebie: 7,6.
Miejsce 1: Wszystko o mojej matce (1999) – dzieło Pedro Almodóvara
Główną bohaterką jest Manuela (Cecilia Roth), matka Estebana (Eloy Azorín). W pierwszych scenach idą razem do teatru na sztukę pt. „Tramwaj zwany pożądaniem”. Po spektaklu chłopak zostaje potrącony przez samochód. Ginie na miejscu. Manuela przeprowadza się do Barcelony, aby odnaleźć ojca Estebana, który jest po operacji koerkty płci. Czuje moralny obowiązek powiedzieć mężczyźnie o tym, że w momencie, gdy się rozstawali, była w ciąży.
Esteban zawsze chciał się dowiedzieć tego, kim był jego ojciec. Matka zbywała go, mówiąc, że zginął, zanim chłopak przyszedł na świat. Jednak myśli o nim nie dają mu spokoju, czego Manuela dowiaduje się dopiero po śmierci syna – z notesu, z którym Esteban nigdy się nie rozstawał.
Film „Wszystko o mojej matce” Pedro Almodóvara został nagrodzony Oscarem w 2000 r. jako najlepszy film nieanglojęzyczny. Otrzymał także nagrodę na festiwalu Złote Globy i BAFTA (również w 2000 r.).
Ocena na Filmwebie: 7,6.
Zobacz także: Filmy psychologiczne, wobec których nie przejdziesz obojętnie
Pozostałe filmy o korekcie płci
Poniżej uzupełnienie rankingu o kolejne ciekawe tytuły:
- Dr Jekyll & Sister Hyde (1971) – horror Roya Warda Bakera rozgrywający się w Londynie w epoce wiktoriańskiej. Dr Jekyll (Ralph Bates) za pomocą żeńskich hormonów tworzy eliksir życia, który najpierw wypróbowuje na samym sobie,
- W roku 13 pełni (1978) – film o Elvirze Weisshaupt (Volker Spengler), która przechodzi operację uzgodnienia płci, aby zdobyć miłość kolegi z pracy. Reżyseria: Rainer Werner Fassbinder,
- Normalny (2003) – po 25 latach małżeństwa Roy (Tom Wilkinson), ojciec dwójki dzieci, postanawia skorygować płeć. Reżyseria: Jane Anderson,
- Mandarynka (2015) – komediodramat świąteczny o prostytutce po korekcie płciu (Kitana Kiki Rodriguez), która walczy o miłość. Reżyseria: Sean Baker,
- Fantastyczna kobieta (2017) – Marina (Daniela Vega) jest po korekcie płci. Zmaga się z rodziną starszego od siebie partnera, policją i służbą zdrowia. Reżyseria: Sebastián Lelio,
- Śmierć i życie Marshy P. Johnson (2017) – film dokumentalny o Victorii Cruz, kobiecie walczącej z falą przemocy wobec osób po korekcie płci. Reżyseria: David France,
- Lola (2019) – belgijski dramat o nastolatce po uzgodnieniu płci. Lola (Mya Bollaers) po śmierci matki wyrusza w podróż z ojcem. Reżyseria: Laurent Micheli.
