Ostatnie godziny życia Katarzyny II Wielkiej. Co było przyczyną śmierci carycy?

Katarzynę II Wielką zalicza się do grona najwybitniejszych rosyjskich władców. Rządziła krajem twardą ręką. Kontynuowała politykę i reformy rozpoczęte jeszcze przez cara Piotra I, reformowała oświatę, wprowadziła podział administracyjny, doprowadziła do wzmocnienia pozycji szlachty, umocniła pozycję państwa. Katarzyna II Wielka zdefiniowała m.in. zasady polityki i system prawny. Władała przez 35 lat, do 17 listopada 1796 roku, kiedy zmarła. Co było przyczyną jej śmierci?

Katarzyna II Wielka – tajemnica śmierci carycy

Wdowa po Piotrze III miała zmagać się z licznymi problemami. Była słabego zdrowia. Już jako młoda dziewczyna cudem uniknęła śmierci. Katarzyna kochała czytać książki i często przesiadywała nad lekturami do późnych godzin nocnych. Niestety, zachorowała na zapalenie płuc, a jej stan był bardzo zły. Jednym z ówczesnych sposobów leczenia było upuszczanie krwi. Medycy przeprowadzili procedurę aż 16 razy. Szczęśliwie dla Katarzyny, udało jej się przeżyć.

Pewne źródła podają, że caryca prowadziła dość rozwiązłe życie. Podbijała serca kolejnych mężczyzn, a liczne kontakty z kochankami wywołały chorobę weneryczną. Podobno Katarzyna Wielka zaraziła się kiłą. Co było przyczyną jej śmierci?

Władczyni zmarła w wieku 67 lat. Katarzyna II Wielka odeszła 17 listopada 1796 roku w trakcie przygotowań do wystąpienia przeciwko rewolucji francuskiej.

Czytaj też: Wielka Brytania. Okładka biografii księcia Harry'ego trafiła do sieci. Wyznaczono datę premiery

Katarzyna II Aleksiejewna Wielka (1729-1796), caryca Rosji

Ostatnie chwile życia Katarzyny II Wielkiej

16 listopada caryca, jak gdyby nigdy nic, zajęła się swoimi sprawami. Poranek zaczęła od wypicia kawy i przeglądała dokumenty. W pewnym momencie, w drodze do toalety źle się poczuła i upadła na podłogę. Doznała udaru. Po kilku godzinach została odnaleziona przez służbę. Z trudem oddychała, nie mogła wydobyć z siebie słowa... Katarzyna II Wielka znalazła się w śpiączce i nigdy już się z niej nie wybudziła. Na dworze nastąpiło poruszenie, dworzanie opłakiwali władczynię.

„Ciężko oddychająca Katarzyna leżała na materacu, a wokół kręcili się płaczący dostojnicy dworscy: osiemdziesięcioletni Aleksiej Orłow, Bezborodko i książę Zubow. Kiedy ten ostatni poprosił o szklankę wody, nikt się nie pofatygował, żeby mu ją przynieść. Cesarzowa leżała „bez życia, rzężąc niczym machina, której ruch ustaje”, miał wspominać Adam Jerzy Czartoryski.

Stan carycy pogarszał się z godziny na godzinę. „O piątej oddech cesarzowej stał się słabszy. Kilkakroć lekarze sądzili już, że nadeszła ostatnia chwila… Rzężenie było tak głośne, że słychać je było w korytarzu… Krew napływała jej do twarzy, która robiła się na przemian czerwona i fioletowa”, opisywano.

Najbliżsi stali przy jej łożu, gdy lekarz oznajmiał, że władczyni umiera. Caryca odeszła wieczorem, 17 listopada 1796 roku. Lekarze stwierdzili, że przyczyną śmierci carycy był wylew krwi do mózgu i pęknięcie pęcherzyka żółciowego.

Zobacz też: Do czterech razy sztuka? Oto nieznana historia miłości Elżbiety Bowes-Lyon i króla Jerzego VI
Źródło: cytaty za: Wielka Historia , Medonet

Katarzyna II Wielka, malarz Jan Chrzciciel Lampi, około 1793 roku