Stworzyła ją ulica. Mini była orężem społecznej rewolucji lat 60. XX wieku. Symbolem emancypacji kobiet
i zapowiedzią epoki wolności. Jej opowieść sięga jednak dużo dalej i przetrwa dużo dłużej.
„Spódniczka mini była sposobem na bunt”, powiedziała w 2014 roku w wywiadzie dla „New York Daily News” brytyjska projektantka Mary Quant. To jej lub innemu słynnemu w latach 60. projektantowi André Courrèges przypisuje się „wynalezienie” mini. Oczywiście żadne z nich mini nie wynalazło. I Quant na każdym kroku o tym przypominała, podkreślając: „To w każdym razie nie ja ani nie Courrèges wynaleźliśmy spódniczkę mini – zrobiły to dziewczyny na ulicy”.
ZOBACZ TAKŻE: W wieku 93 lat zmarła legendarna projektantka Mary Quant
Historia mini. Nowa era
Szał na spódniczki mini rozpoczął się w latach 60. XX wieku. Były wyrazem buntu, inspirującym modowym wyborem w okresie narodzin ruchu wyzwolenia kobiet. Tak jak sufrażystki dekady wcześniej paliły gorsety, tak teraz ich wnuczki dumnie zakładały mini i… maszerowały do pracy! Mary Quant wyczuła społeczne nastroje zmieniających się czasów, jednocześnie odzwierciedlając w swoich projektach własne przekonania odnośnie do emancypacji kobiet. Postanowiła dać im wolność. Nie tylko wyznaczała trendy, ale zmieniła sposób, w jaki się ubierały. Pod jej wpływem odrzuciły wizję kobiecości, którą kultywowało pokolenie ich matek, i stworzyły swój nowy obraz – pewnych siebie, wyzwolonych, nowoczesnych. Dzięki Quant mogły pójść do pracy w wygodnych, nieograniczających ruchów ubraniach. To ona wprowadziła płaskie buty i kryjące rajstopy, w których dziewczyny w latach 60. chodziły zarówno na co dzień, jak i na imprezy. Quant zadebiutowała z bardzo krótkimi spódniczkami na samym początku lat 60., a z każdym kolejnym rokiem projektowała je coraz krótsze. Designerka nadała im nazwę od swojej ulubionej marki samochodu – Mini. Proces skracania spódnic był dla Quant naturalny – już w 1959 roku jej spódnice miały długość wyraźnie powyżej kolana. Quant zdradziła później: „Projektowałam młodzieńcze, proste ubrania, w których można było się ruszać, w których można było biegać i skakać, robiliśmy je w takiej długości, jakiej życzyła sobie klientka. Klientki mówiły: Krócej, krócej”. Podobno definicja mini od Quant wymagała, aby dolna krawędź spódnicy sięgała mniej więcej do połowy uda i nie więcej niż 10 centymetrów poniżej pośladków. Patrząc na współczesne projekty Miu Miu, to grzeczne, „babcine” spódniczki.
Jacqueline Kennedy Onassis w kostiumie z minispódniczką na nowojorskim lotnisku z mężem, Arystotelesem, 1969 rok.
Historia mini. W rozkwicie
Mary Quant odegrała kluczową rolę w przyjęciu minispódniczki przez współczesne kobiety w Anglii, Europie i USA. W 1965 roku gazety i czasopisma powszechnie zaczęły używać terminu „spódniczka mini”, który wprowadziła brytyjska projektantka, a ona sama coraz częściej gościła w prasie. W 1966 roku królowa doceniła wkład Quant w modę Orderem Imperium Brytyjskiego. Quant została sfotografowana w pałacu Buckingham w jednej ze swoich własnych minisukienek z dżerseju – była to genialna (i darmowa!) promocja jej projektów. W połowie lat 60. supermodelka Twiggy stała się nieoficjalną ambasadorką mini. W Paryżu André Courrèges pokazuje w 1964 roku kolekcję Space Age, która zredefiniowała modę, wprowadziła do niej futurystyczne motywy i (oczywiście) długość mini. Także w Paryżu w 1965 roku Yves Saint Laurent pokazał swoją przełomową kolekcję, inspirowaną twórczością Pieta Mondriana, w której sukienki przed kolano grały kluczową rolę. W 1966 roku Paco Rabanne wprowadził na rynek swoją kultową minispódniczkę kolczugę. Mini stała się więcej niż chwilowym trendem. Noszenie spódniczki mini świadczyło nie tylko o znajomości tajników mody, ale stanowiło też manifestację poglądów. Gwiazdy show-biznesu i znane osobowości także wybierały mini. Ikona mody i uosobienie elegancji Jacqueline Kennedy na swój ślub z miliarderem Arystotelesem Onassisem w 1968 roku założyła krótką białą sukienkę Valentino.
Mini w kolekcjach na wiosnę i lato 2024: Miu Miu
Historia mini. Koniec i początek
Od momentu wybuchu wojny w Wietnamie, rosnącej popularności ruchu hippisowskiego i narastających napięć politycznych spódnice maksi wyparły mini, które wydawały się „za mało poważne” na trudne czasy. W połowie lat 70., wraz z nastaniem ery disco, mini zaczęło wracać – szczególnie na scenę muzyczną. Później mini zyskała nieoczekiwaną popularność wśród fanek punku, które nosiły minispódniczki z czarnej skóry i PCV. Na początku lat 80. minispódniczkę odkryto na nowo. Zyskała też nową nazwę rah-rah (lub ra-ra), wywodzącą się z mundurów cheerleaderek. W 1982 roku spódnica rah-rah pojawiła się nawet na okładce magazynu „Time”. W 1984 roku Madonna wystąpiła na gali MTV Video Music Awards, śpiewając „Like a Virgin”. Publiczność zachwyciła się jej białą tiulową minisukienką, przypominającą suknię ślubną.
Cały tekst przeczytasz w najnowszym wydaniu magazynu „VIVA!Moda”!
