Gdy się poznali, Ania była mężatką. W wywiadzie w 2005 roku tak mówiła o Jarku: “Chciałam mieć kogoś od początku mojego. Bo mój były mąż przede mną miał dziewczynę, którą kochał. Był więc jak gdyby kimś z odzysku. A dla Jarka jestem pierwszą dorosłą miłością.

"Ogromnie mi się podobała, nie chciałem więc, żeby stała się tylko przygodą. Imponowała mi tym ,co robiła zawodowo. Ale dla mnie przez kilka lat była jak owoc zakazany. Żona kolegi. I widziałem jak patrzy na mnie swoimi dużymi ślepiami i wyobrażałem sobie różne rzeczy", wyznał piłkarz

Miłość do piłkarza powodowała motyle w brzuchu aktorki. "Wiesz, jakie to cudowne być z kimś tak bardzo, bez reszty? Każdemu życzyłabym takiego partnerstwa jak nasze, takiego kibicowania sobie, radości, z jaką reagujemy na swój widok", mówiła.

„I po co ja mam szukać kogoś innego? Przecież mój Jarek jest "debeściak", nie da się go z nikim porównać. Dobry, przystojny, pięknie umięśniony! Noszę przy sobie jego zdjęcie. Jeśli mam jakąś pokusę, wyjmuję je i myślę: "Gdzie tamtemu do Jarka”, żartowała Ania.

Jak w każdym związku, również im zdarzały się kłótnie, ale nigdy nie trwały długo. "Anię łatwo rozśmieszyć. Próbuje nie odzywać się do mnie pół dnia, ale roześmieje się i już jest dobrze", ujawnił piłkarz. 

Anna zdradziła, że byli trochę jak włoska rodzina. "Jesteśmy krzykliwi, głośni, impulsywni. Potrafię zatrajkotać człowieka na śmierć", podkreślała.

"Przecież małżeństwo nie musi cały czas wisieć na sobie, żeby było wiadomo, że tych dwoje się kocha. To nie jest tak, że ja i Jarek krążymy gdzieś po dwóch orbitach, które czasami się stykają. Mamy jedną drogę. I kierunkowskaz jeden", przekonywała aktorka.

"Z miłością jest jak ze stażem w zawodzie - gdy jest dłuższy, inaczej do niego podchodzisz. Podobnie w związku - po kilku latach jesteśmy zdystansowani, mniej emocji towarzyszy naszej codzienności. Znamy się wzajemnie. Nie popełniamy błędów, jakie mogły zdarzać się na początku", zwierzała się aktorka. 

Ania była bardzo dumna ze swojej rodziny, z czułością opowiadała o wspólnej codzienności: "Kiedy Jarek wraca z treningu, w domu może zapomnieć o całym świecie. Kładzie się na kanapie, a dzieciaki po nim baraszkują. Przyglądam się im z poczuciem wielkiego szczęścia, że udało nam się zbudować coś wyjątkowego", stwierdziła.