Reklama

Agnieszka Smoczyńska w swoich filmach podejmuje tematy nieoczywiste. Zahacza o wątki psychologiczne, które wywołują w widzach konsternację, zaniepokojenie, skłaniają do refleksji nad zastanym status quo. Jednocześnie reżyserka stroni od popadania w schematy. Każdy jej film jest inny – intrygujący i otwierający nową przestrzeń do rozmowy.

Reklama

Spis treści:

Skrócony życiorys reżyserki

Agnieszka Smoczyńska urodziła się 18 maja 1978 r. we Wrocławiu. W liceum chodziła do klasy z edukacją filmową. Rozszerzony program nauczania obudził w niej miłość do kina i teatru. Po zakończeniu szkoły średniej nie była pewna, w którym kierunku chce się rozwijać, dlatego wybrała historię sztuki na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym czasie asystowała Mikołajowi Grabowskiego w przygotowywaniu spektaklu Król Lear w teatrze w Łodzi. To wtedy poznała swojego obecnego męża Andrzeja Konopkę.

Studia reżyserskie

W 2002 roku podjęła studia reżyserskie na Wydziale Radia i Telewizji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.

Po studiach w Katowicach zdecydowała się na kurs dokumentalny w szkole filmowej Andrzeja Wajdy w Warszawie. Pracę z filmem rozpoczęła od dokumentów:

  • Sieroty (2005) – historia dzieci utrzymujących swoich rodziców,
  • Artykuł 567 (2005) – o Sławomirze Sikorze, którego życiorys był inspiracją dla filmu „Dług” (1999) w reżyserii Krzysztofa Krauzego.

Pierwsze filmy fabularne Agnieszki Smoczyńskiej

W czasie studiów filmowych powstały także etiudy: „Kapelusz” (2003), Guanipa (2003) i „3 love” (2004). Za film „Kapelusz” reżyserka otrzymała II nagrodę na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”. Etiuda „3 love” została nagrodzona na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Brnie w 2006 r.

Ta ostatnia opowiada historię dziewczyny zamordowanej przez chłopaka, z którym umówiła się na randkę. Agnieszka Smoczyńska, tworząc ten film współpracowała ze scenarzystą Robertem Bolesto – z którym ponownie spotkała się przy realizacji filmu krótkometrażowego „Aria Diva” i pierwszego filmu pełnometrażowego „Córki dancingu”.

Kolejne filmy w długim formacie, teatr i praca nad serialem

W 2018 r. powstał film „Fuga” według scenariusza Gabrieli Muskały, która odegrała także główną rolę, a w 2022 r. – „Silent Twins” w koprodukcji polsko–amerykańsko–brytyjskiej na podstawie reportażu Marjorie Wallace.

Reżyserka podjęła się na także pracy nad utworem scenicznym – w 2018 r. w teatrze Komuna Warszawa miał premierę jej spektakl pt. „Święta Kluska”. Jest to humorystyczna opowieść w formie musicalu o parze pracowników korporacji i ich bulterierce.

W 2020 r. zaangażowała się w reżyserię serialu fantasy „Warrior Nun” na podstawie komiksu Bena Dunna.

Aria Diva (2007) – nagrodzony film krótkometrażowy

To opowieść o kobiecie, realizacji i weryfikacji marzeń. Basia (Gabriela Muskała) zrezygnowała z życia zawodowego, aby zajmować się domem i dziećmi. Wiedzie spokojne i pozornie szczęśliwe życie do momentu, w którym do mieszkania nad nią wprowadza się Joanna (Katarzyna Figura). Nowa lokatorka jest diwą operową, a jej piękny głos, który Basia codziennie słyszy w swoim mieszkaniu, staje się początkiem jej życiowego przełomu.

Córki dancingu (2015) – muzyczna przygoda w Warszawie lat 80.

To film o syrenach, które wychodzą z Wisły prosto w sam środek tętniącej życiem i muzyką Warszawy lat 80. Złota i Srebrna (Michalina Olszańska i Marta Mazurek) próbują poznać, czym jest życie prawdziwej kobiety. Zgadzają się na występy z zespołem Figi i Daktyle, szybko stając się estradową sensacją.

Za ten obraz reżyserka otrzymała szereg nagród:

  • w 2015 r. – Nagrodę Specjalną „Kryształowa gwiazda Elle” i dwie nagrody indywidualne – za reżyserię i najlepszą charakteryzację (w wykonaniu Janusza Kalei i Tomasza Matraszka) na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni,
  • w 2016 r. – Orły za reżyserię w kategorii: odkrycie roku, nagroda na festiwalu Sundance za wizję artystyczną, Jantar na festiwalu Młodzi i Film za dźwięk, wyróżnienie specjalne i nagroda FIPRESCI na OFF CAMERA w Krakowie.

Fuga (2018) – opowieść o amnezji i chorobie dysocjacyjnej

Główną bohaterką jest kobieta (Gabriela Muskała) cierpiąca na zaburzenie świadomości nazywane fugą dysocjacyjną. Nie jest w stanie przypomnieć sobie swojej prawdziwej tożsamości. Trafia do zakładu psychiatrycznego pod opiekę doktora Michała (Piotr Skiba) i przyjmuje nowe imię Alicja. Po udziale w programie telewizyjnym odzywa się mężczyzna, który podaje się za jej ojca. Twierdzi, że kobieta naprawdę nazywa się Kinga Słowik i przed zaginięciem mieszkała pod Wrocławiem ze swoim mężem Krzysztofem (Łukasz Simlat) i synem Danielem.

W 2018 r. film zdobył dwie nagrody specjalne i dwie indywidualne (za reżyserię i zdjęcia) na festiwalu Złote Lwy w Gdyni, nagrodę Złoty Szczeniak na Festiwalu Aktorstwa Filmowego (za rolę Krzysztofa w wykonaniu Łukasza Simlata). Rok później na festiwalu Orły został nagrodzony scenariusz autorstwa Gabrieli Muskały. Aktorka otrzymała także nagrodę za rolę główną w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na OFF CAMERA.

Silent Twins (2022) – film o niemym pakcie bliźniaczek

To film oparty na faktach o milczących bliźniaczkach mieszkających w Walii. Kilkuletnie dziewczynki zawierają ze sobą pakt, w którym postanawiają zamilknąć dla świata. Rozmawiają tylko ze sobą, kiedy wiedzą, że nikt ich nie słyszy. Dziecięca zabawa prowadzi do izolacji społecznej, stojąc u podstaw późniejszych tragedii.

Na festiwalu Złote Lwy w Gdyni w 2022 r. film zdobył:

  • nagrodę główną,
  • specjalną – Nagrodę Sieci Kin Studyjnych,
  • dwie nagrody indywidualne – za muzykę autorstwa Marcina Macuka i Zuzanny Wrońskiej oraz za scenografię według pomysłu Jagny Dobesz.

W rolach dorosłych June i Jennifer Gibbons wystąpiły Letitia Wright i Tamara Lawrence, za co zostały nagrodzone na festiwalu BIFA (również w 2022 r.). Reżyserka Agnieszka Smoczyńska odebrała także Złote Grono w ramach Lubuskiego Festiwalu Filmowego w 2023 r.

Reklama

„Silent Twins” to także miejsce trzecie w naszym rankingu najlepszych filmów o bliźniaczkach.

Reklama
Reklama
Reklama