Rodzinne zdjęcia Agaty Mróz-Olszewskiej

1 z 9

Agata Mróz i Jacek Olszewski — Archiwum prywatne

Agata Mróz odeszła niemal 9 lat temu, ale ciągle żyje w sercach tysięcy fanów, którzy wspominają ją ciepło i kibicują jej rodzinie. Agata cierpiała na chorobą szpiku kostnego. W oczekiwaniu na przeszczep musiała przechodzić regularnie transfuzję krwi. Ponieważ miała rzadką grupę B Rh-, trudno było o dawców. Zorganizowano dla niej specjalną zbiórkę krwi, którą wspierali przyjaciele i fani. Można powiedzieć, że gdyby nie miłość ludzi wokół niej, na świat nie przyszłaby Liliana.

Zobacz też: „Historia zatoczyła koło”. Jacek Olszewski wspomina Agatę Mróz EKSKLUZYWNE VIDEO

Rodzina Agaty Mróz-Olszewskiej

Agata kochała i była kochana. Rodzina była dla niej najważniejsza. Dla córeczki poświęciła swoją szansę na życie, ogromne było też wsparcie jej rodziców i męża:

Agata Mróz-Olszewska: Chwilami myślałam, że już po mnie. Pomogli mi wtedy rodzice. Właściwie to tata namówił mnie, żebym wróciła do siatkówki. Po roku treningów pojechałam na mistrzostwa Europy i wygrałam. To mnie nauczyło, że warto walczyć do końca. Teraz mam przy sobie męża, który bardzo mnie wspiera. Kiedy trzeba – pogłaszcze, kiedy trzeba – zmotywuje do działania. Stoi za mną cały czas. Jacek jeszcze nigdy mnie nie zawiódł. Skoro on tak wierzy we mnie, to ja przecież nie mogę go zawieść. Nie wiem, czy sama dałabym sobie radę. Pół roku leżałam w szpitalu i zajmowałam się wyłącznie sobą i ciążą. Nie zawracałam sobie głowy w tym momencie tak prozaicznymi rzeczami, jak niezapłacone rachunki. Jacek był moim łącznikiem ze światem zewnętrznym. Chwilami tarczą obronną.

Agata Mróz-Olszewska: Byłam w kilku związkach, które kończyły się, bo zawsze coś nie grało. Jacka poznałam przypadkowo. Spotkaliśmy się na stoku w Szczyrku. To był dzień, kiedy pierwszy raz w życiu założyłam narty na nogi. Nie można było mnie nie zauważyć. Szybko znaleźliśmy wspólny język. Nie mogliśmy się rozstać. Grałam wtedy w Bielsku-Białej, on przyjechał ze znajomymi na tydzień do Szczyrku. Od chwili poznania codziennie do niego przyjeżdżałam. Rano trenowałam, jechałam do Szczyrku, choćby na obiad, a potem wracałam znowu na trening. Od początku czuliśmy się dobrze w swoim towarzystwie. Samo to coś znaczy, że po tygodniu znajomości zaryzykowałam podróż nocą w zamieci śnieżnej do Warszawy, żeby znowu go zobaczyć. Po meczu w Kaliszu wsiadłam w dresach do samochodu i ruszyłam. Nie wiedziałam nawet, gdzie mieszka. Dojechałam o czwartej nad ranem. Wykręcam numer komórki i modlę się, żeby odebrał. Odbiera. Mówię: „Cześć, jestem w Warszawie, spotkamy się?”. Potem wszystko szybko się potoczyło. Od chwili, kiedy zachorowałam, nie odkładam już nic na później. Niczego nie planuję. Nauczyłam się żyć tu i teraz. Wierzę w chwilę. Nie wiem, co ze mną stanie się za miesiąc czy za rok. Ludzie chorzy bardziej cieszą się życiem. Kiedy wyjeżdżałam grać w hiszpańskim klubie, znaliśmy się osiem miesięcy. Widywaliśmy się raz w miesiącu i przetrwaliśmy. Rok temu wzięliśmy ślub, z czego pół roku spędziłam w szpitalu. Nie mieliśmy nawet czasu nacieszyć się sobą. Czasami musiało nam wystarczyć tyle, że zjedliśmy w szpitalu pizzę przy świeczce.

Agata Mróz zmarła w wieku miała 26 lat. Jej poświęcenie i miłość do rodziny stały się symbolem, który do tej pory jest upamiętniany. W naszej galerii zdjęcia Agaty i jej ukochanej rodziny.

Na zdjęciu: Agata Mróz-Olszewska i Jacek Olszewski w dniu ślubu, 7 czerwca 2007 roku

Przeczytaj też: TYLKO U NAS Jacek Olszewski: „Jestem bogatym człowiekiem, ponieważ miałem swoją wielką miłość”

2 z 9