Nie wszyscy arystokraci nosili szlachetne przydomki. Oto 7 najmniej pochlebnych pseudonimów!

Królowie, carowie i władcy od zarania dziejów otrzymywali różne przydomki. I o ile niektóre z nich przyznawano na cześć wielkości panujących, ich urody lub wspaniałych cech charakteru i noszono dumnie, tak nie brakowało również takich, które nie tylko nie były pochlebne, ale wręcz krzywdzące czy ośmieszające. Poznajcie kilka najmniej szlachetnych przydomków władców z czasów średniowiecznych!

Królewskie pseudonimy

Królowie, królowe, cesarze oraz inni panujący niemal zawsze oprócz imienia zyskiwali swój własny przydomek. Czasami już się „z nim rodzili”, innym razem pracowali na swoje przezwisko. Niektóre z pseudonimów były powodem do dumy. Niezwykle szlachetne, świadczyły o wyjątkowej urodzie, mądrości czy odwadze władcy. Nie brakowało jednak również takich, które były ośmieszające, krzywdzące, żenujące lub wstydliwe... Zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że zdecydowana większość z nich nie wzięła się znikąd.

Czytaj też: Wielka Brytania. Co stanie się z końmi królowej Elżbiety II? Król Karol III podjął decyzję

Najbardziej zawstydzające średniowieczne przydomki

1. Henryk IV Impotent, którego zwano także Bezsilnym, był władcą Kastylii i Leonu. Ożenił się, gdy miał piętnaście lat, jednak trzynaście lat później w atmosferze skandalu się rozwiódł. Jego żona pozostała dziewicą, mimo że miejscowe prostytutki miały świadczyć o sprawności seksualnej monarchy. W 1455 ponownie się ożenił, a jego żona, Joanna Portugalska, urodziła troje dzieci. Jednak król bardziej zainteresowany był swoim faworytem niż żoną, dlatego o spłodzenie dzieci podejrzewano kilku kochanków królowej...
2. Ragnar Lodbrok, czyli... Ragnar Włochate Gacie. Niewiele wiadomo o tym władcy, ale możliwe, że to właśnie on złupił i spalił Paryż w 845 roku i pustoszył Wyspy Brytyjskie. Skąd wziął się jego przydomek? Najpewniej od stroju, w którym ruszył na ratunek swojej przyszłej żonie: futrzanego stroju, opisywanego w sagach wikingów. Podania donoszą, że ten włochaty element garderoby miał uchronić skórę Ragnara od jadu smoka.
3. Ivar Bez Kości był synem Ragnara Włochate Gacie. W Rocznikach z Ulster opisywano go jako „króla wszystkich Skandynawów”. Przez chorobę nóg miał być noszony na tarczy. Jedno ze źródeł twierdzi nawet, choć to mało prawdopodobne, że Ivar... w ogóle nie miał żadnych kości. Według historyków ten pseudonim mogła spowodować choroba genetyczna, jak na przykład wrodzona łamliwość kości. Jego brat zyskał przydomek Sigurd Wężowe Oko, właśnie ze względu na mutację genetyczną.
4. Harald Sinozęby wprowadził w Danii chrześcijaństwo. Historycy jednak nie są zgodni czy jego uzębienie było martwe, przez co w kolorze sinym. Według teorii przydomek Haralda wziął się od koloru szat lub od wymowy jego tytułu w krajach ościennych.
5. Ethelred II Bezradny stracił angielską koronę. Źle rządzony przez niego kraj regularnie plądrowano, a kiepska królewska administracja zachęcała wikingów do coraz odważniejszych ataków. Ethelred musiał płacić upokarzający okup, 24 tysiące grzywien srebra, a z czasem sumę dwukrotnie większą. Doprowadziło to do desperackiego aktu monarchy. Na jego rozkaz 13 listopada 1002 roku, czyli w dzień świętego Brykcjusza, angielskie wojska zamordowały duńskich osadników. Ciągłe najazdy i klęska głodu bardzo osłabiły kraj, który teraz regularnie podbijali Duńczycy. Rządy króla są więc uznawane za fatalne.
6. Jan bez Ziemi uznawany jest jednak za jeszcze gorszego króla niż Ethelred Bezradny. Był najmłodszym synem Henryka II Plantageneta i nie dostał od niego żadnej posiadłości. Bardzo wcześnie zaczęto więc nazywać go Janem bez Ziemi. By zdobyć angielską koronę stosował długie podchody, które do dziś owiane są czarną legendą. Knuł przeciwko braty, Ryszardowi Lwie Serce, uciskał poddanych, wdał się w konflikt z papieżem Innocentym III, tracił wszystkie posiadłości Plantagenetów we Francji, na swoim koncie ma także wojnę z angielskimi baronami oraz pusty skarbiec. Wszystkie porażki i brak zwycięstw przysporzyły mu dodatkowego pseudonimu: Jan Miękki Miecz. Pod groźbą wojny domowej podpisał Wielką Kartę Swobód, która stała się podstawą ustroju konstytucyjnego w Anglii. W czasach Jana jednak była symbolem upadku władzy królewskiej. Po tym monarsze żaden z królów nie przyjął już imienia Jan II...
7. Bolesław II Rogatka, którego zwano również Łysym, Srogim oraz Cudacznym. Wśród polskich władców także nie brakowało pseudonimów. Obok Łokietka czy Krzywoustego warto też wspomnieć o Bolesławie Cudacznym, choć jego historia jest mało znana. Monarcha był wnukiem świętej Jadwigi i najstarszym synem Henryka Pobożnego. Daleko jednak mu było do przodków... Politykiem był kiepskim, za to słynął z zuchwałości, porywczości i uwielbienia do rozrywkowego trybu życia. Podczas pierwszych lat panowania utracił Wielkopolskę i Kraków, później z kolei, przez konflikt z braćmi, doprowadził do rozdrobnienia Śląska. Po konfrontacji z biskupem wrocławskim Tomaszem uwięził go, kilka lat później porwał swojego bratanka Henryka IV Probusa, dzięki czemu odzyskał część straconych ziem. Jak opisywał go Jan Długosz: „Mąż umysłu gwałtownego (…) w sprośnych miłostkach z nierządnica uwikłany aż do śmierci. (…) We wszystkim krzywymi chodzący drogami i w sądzeniu skory, zwykle bez rozeznania słuszności, zwłaszcza w sprawach gardłowych, wyrokujący, zwany był z tej przyczyny Srogim lub Rogatką, co w polskiej mowie znaczy człeka zuchwałego i jakby bodzącego rogami”.

Zobacz także: Wielka Brytania. Księżna Kate zdecydowana na czwarte dziecko. Książę William dał się w końcu namówić?

Ethelred II Bezradny, król Anglii

Książę Bolesław II Rogatka wraz z Zofią Deren i ulubionym lutnistą, reprodukcja

Źródło: ciekawostkihistoryczne.pl/