Andrzej Kostenko – reżyser, scenarzysta i operator filmowy
Współpracował z Romanem Polańskim, Jerzym Skolimowskim, Witoldem Leszczyńskim i Andrzejem Wajdą
Andrzej Kostenko od zawsze był związany z produkcją filmów. W swojej zróżnicowanej biografii zasłynął jako świetny operator filmowy i montażysta. Stabilizację zawodową zyskał dzięki serialom telewizjnym. Jest także autorem lub współautorem dokumentów oraz dramatów psychologicznych.
Spis treści:
- Przełomowe momenty w biografii Andrzeja Kostenki
- Życie prywatne
- Rewizja osobista (1972) – filmowa współpraca z Witoldem Leszczyńskim
- Sam na sam (1977) – dramat psychologiczny w reżyserii Andrzeja Kostenki
Przełomowe momenty w biografii Andrzeja Kostenki
Urodził się 24 czerwca 1936 roku w Łodzi. Młody Andrzej Kostenko zajmował się produkcją filmową jeszcze przed rozpoczęciem studiów, pracując jako oświetleniowiec w Wytwórni Filmów Fabularnych. W 1961 roku ukończył studia na Wydziale Operatorskim Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. W latach 60. pracował jako operator przy zdjęciach do filmu „Popioły” Andrzeja Wajdy. Współpracował także z Jerzym Skolimowskim – razem napisali scenariusze do filmów „Bariery” (1966), „Ręce do góry” (1967) i „Start” (1967) – ten ostatni został nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na MFF w Berlinie w 1967 roku.
Zdjęcia do filmów
Andrzej Kostenko zasłynął jako autor doskonałych kadrów do filmów:
- Ssaki (1962) – za zdjęcia do filmu krótkometrażowego w reżyserii Romana Polańskiego otrzymał Nagrodę Główną na festiwalu w Oberhausen,
- Portret mężczyzny z medalem (1959) i Zabawa (1960) – w reżyserii Witolda Leszczyńskiego, za zdjęcia do tych filmów Kostenko otrzymał Dyplomy Honorowe na Festiwalu Etiud PWSFTviT w Warszawie,
- Mauthausen 1965 – a także innych filmów dokumentalnych w reżyserii Jerzego Bednarczyka.
Reżyseria filmowa
Pierwszy pełnometrażowy film wyreżyserował wspólnie z Witoldem Leszczyńskim w 1972 roku. Pierwsza samodzielna produkcja fabularna ukazała się kilka lat później – w filmie „Sam na sam” (1977) wystąpili Piotr Fronczewski i Jadwiga Jankowska-Cieślak. Następnie reżyser zajął się kręceniem filmów dokumentalnych. W 1978 zrealizował swój autorski projekt pt. „Białowieża” i międzynarodowy dokument „The Evolution od Snuff” według scenariusza Wesa Cravena. Film „Białowieża” otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlovych Varach.
Andrzej Kostenko tworzył także filmy i seriale telewizyjne. W 1995 r. w ramach Teatru Telewizji ukazało się jego przedstawienie „Ekscelencja” na podstawie opowiadania Fiodora Dostojewskiego. Jest także autorem popularnych seriali, takich jak: „Lokatorzy” (1999-2005), „Zaginiona” (2003), „Bulionerzy” (2004-2006) czy „Hela w opałach” (2006-2007).
Życie prywatne
- Od 1964 do 1970 roku był mężem aktorki Poli Raksy, gwiazdy polskiego kina lat 60. i 70. XX wieku. Razem mają syna Marcina (urodzony w 1967 roku).
- Jest także ojcem Natalii Kostenko, która poszła w ślady ojca, zostając scenarzystką i reżyserką filmową. Natalia ma na swoim koncie filmy krótkometrażowe, takie jak: „Laleczka” (2008), „Koniec/Początek” (2009), „Powrót” (2010).
Rewizja osobista (1972) – filmowa współpraca z Witoldem Leszczyńskim
Film jest obrazem nastrojów panujących w Polsce w latach 70. XX wieku, a głównym tematem jest handel towarami zza zachodniej granicy, które w tamtych czasach nie były u nas dostępne. Niestety Barbara (Wiesława Mazurkiewicz) podczas powrotu do Polski wyładowanym po brzegi fiatem zostaje zatrzymana przez strażników celnych. W aucie znajdują się także jej nastoletni syn Piotr (Krzysztof Wowczuk) i jego kuzynka Krystyna (Katarzyna Kaczmarek). Na graniczy czekają na kontrolę osobistą.
Sam na sam (1977) – dramat psychologiczny w reżyserii Andrzeja Kostenki
Jest to opowieść o relacji między dwojgiem ludzi, która z niezobowiązującej znajomości przekształca się w dojrzały związek pełen empatii. Kiedy w wyniku wypadku Witek (Piotr Fronczewski) traci wzrok, Ania (Jadwiga Jankowska-Cieślak) pomaga mu odnaleźć się w nowej rzeczywistości.
Jadwiga Jankowska-Cieślak za rolę w filmie psychologicznym Kostenki otrzymała nagrodę na festiwalu w Gdyni w 1977 roku.