Marcin Kydryński w poruszających słowach wspomina ojca: "Wciąż pozostaje kompasem, drogowskazem, przewodnikiem"

Radiowiec, dziennikarz muzyczny, pisarz, podróżnik, fotograf. Błyskotliwy obserwator świata, uważny słuchacz. Ma dar zachwytu. „Jakbym każdego dnia widział, słyszał, smakował, czytał świat po raz pierwszy…”.
Marcin Kydryński w zaczarowanej rozmowie z Beatą Nowicką.

Marcin Kydryński o rodzinnym domu, dzieciństwie i ojcu, Lucjanie Kydryńskim

A jak słuchał Pan ludzi? Jaki był dom rodzinny, który Pana ukształtował?

Pełen miłości. Zaufania. Ciepła. Cierpliwości. Kiedy wspominam dzieciństwo, widzę obrazy opromienione bursztynowym światłem, idylliczne.

TYLKO W VIVIE!: W filmie zadebiutowała, mając prawie 50 lat, odniosła spektakularny sukces. Początek jej aktorskiej drogi był skomplikowany

Jeden–dwa „fotograficzne” flesze ważnych miejsc z tamtych czasów?

Proszę bardzo. Kadyny. Stadnina koni. Jeździłem tam z rodzicami w pierwszych latach życia. „O świcie pędzono ogromne stada po kamienistej drodze na pochyłe pastwiska. Zwierzęta wracały o zmierzchu do stajni, drżące kłęby parowały w wieczornym chłodzie. Woń zwilgłej sierści, łąki i wiatru trwała po nich jeszcze chwilę. Szedłem dotykać aksamitnych pysków, w zapach siana i schnących skór siodeł. Koty, zwinięte do snu jak obwarzanki, grzały się w cieple gniadych, karych i siwych ciał”. To fragment z książki „Siesta”. Jak się okazuje, wcale nie o muzyce. [...]

Z Pana zapisków: „Tylko rodziców sobie nie wybieramy. Trafiają się losowo. Moja dusza krążąca w niepojętej czasoprzestrzeni miała w tej loterii sporo szczęścia”. Co rodzice „wdrukowali” Panu w DNA?

Od Taty, obok barwy głosu, przejąłem chyba pewną formę staroświecczyzny i niestety całkowitą dezynwolturę wobec kwestii finansowych. Od Mamy wspomnianą życzliwość wobec przyrody. Od obojga – co niekoniecznie mnie cieszy, brak skłonności do intensywnego życia towarzyskiego.

Zostało w Panu coś z naiwności dziecka?

Przekonanie, pewnie w istocie naiwne, że ludzie są z urodzenia dobrzy. Ufność. I spory talent do zachwytu. Jakbym każdego dnia widział, słyszał, smakował, czytał świat po raz pierwszy. W uniesieniu, częstokroć, zwłaszcza wśród dzikiej przyrody, graniczącym z ekstazą. [...]

Ważni Mistrzowie od muzyki, literatury, fotografii… Od życia?

Wciąż pozostaję pod ich wpływem i także dlatego nigdy nie dotknę wielkości. Ona bowiem jest nie tylko kwestią dyscypliny, ale i odwagi. By świadomie zapomnieć o Mistrzu i wydobyć własny głos, jedyny, nie do pomylenia z żadnym innym. Tymczasem w mojej muzyce za dużo było Pata i Stinga; w słowie – Miłosza, Máraia, Ciorana, Iwaszkiewicza; w fotografii – Tomaszewskiego, Webba, Salgado. A w kwestii szkoły życia też jestem cały zasupłany. Podoba mi się tytuł autobiografii ostatniego z wielkich wędrowców, Wilfreda Thesigera: „Life of My Choice”. Czy ja żyję równie śmiało? Tak, jak bym pragnął? Bez oglądania się na oczekiwania i uczucia innych? Nie. Tylko to źle czy może jednak przyzwoicie? Wie pani, kto jest dla mnie wzorem dobrego życia, niedościgłym, niestety? Nie Gandhi, on w moim pojęciu jednak grał za ostro w kwestii diety i alkowy. Tata. Wciąż pozostaje kompasem, drogowskazem, przewodnikiem. Przed każdą ważniejszą decyzją zastanawiam się, co zrobiłby, jak by się zachował.

Odbył Pan z ojcem zasadniczą rozmowę? O nonsensie życia, sensie śmierci? Albo odwrotnie. Czy są pytania, których nie zdążył mu Pan zadać?

Nie byliśmy tak blisko. Obaj zanadto skryci, w osobliwym, wzajemnym onieśmieleniu. Nie wiem, czy i dziś znalazłbym odwagę, by spytać o rzeczy ostateczne. Ale Tata udzielał mi odpowiedzi na niewypowiedziane pytania. W dodatku bez słów. Dał mi na przykład wielką lekcję odchodzenia ze świata, cierpienia bez słowa skargi. Nie pouczał. Był. I rzecz ciekawa, był, nawet kiedy go nie było. Rodzice sporo wyjeżdżali, a jednak udało im się stworzyć dom, w którym czuło się ich stałą, czułą obecność. Ja nie potrafiłem tego powtórzyć w swoim życiu.

Dom… pójdźmy tą ścieżką. Z czym Panu kojarzy się to słowo?

Z bezpieczną przystanią.

Cały wywiad do przeczytania w nowej VIVIE!. Magazyn dostępny w punktach sprzedaży w całej Polsce od czwartku 19 grudnia.

TYLKO W VIVIE!: Rodzicie nie chcieli, by została aktorką, bardzo się o nią bali. Dziś nieustannie ją wspierają