Linn Berggren była gwiazdą zespołu Ace of Base. Jedna piosenka zniszczyła wszystko

Ace of Base to jeden z najpopularniejszych popowych zespołów lat 90., a jego przeboje „All That She Wants”, „Happy Nation” czy „Beautiful Life” znajdowały się na pierwszych miejscach list przebojów. Wokalistka grupy Linn Berggren nie była jednak gotowa na tak wielki sukces – u szczytu popularności usunęła się w cień i od dwudziestu lat nie pokazuje się publicznie.

Linn Berggren: blaski i cienie popularności

Malin Sofia Katarina Berggren, znana przede wszystkim jako Linn Berggren, przyszła na świat 31 października 1970 r. w Göteborgu. Od najmłodszych lat interesowała się muzyką, lecz – co niejednokrotnie podkreślała w wywiadach – nigdy nie marzyła o międzynarodowej popularności. „Zawsze była introwertyczną marzycielką. Nawet kiedy była najpiękniejsza pogoda, potrafiła przez cały dzień nie wychodzić z domu. Wolała leżeć w łóżku i czytać dziewczęce powieści” – wspominał jej brat Jonas w rozmowie z magazynem „Bravo”.

Jako nastolatka Linn występowała w kościelnym chórze, a w 1990 r. wraz z bratem Jonasem Berggrenem, młodszą siostrą Jenny Berggren oraz ich przyjacielem Ulfem Ekbergiem założyła zespół Ace of Base, wcześniej działający w nieco innym składzie pod nazwą Tech Noir.

Pierwsza płyta grupy „Happy Nation” pojawiła się na rynku w listopadzie 1992 r. i okazała się prawdziwą kopalnią przebojów z „All That She Wants”, „Happy Nation” i „The Sign” na czele. Na szwedzkim dance-popowym zespole skupiła się uwaga nie tylko europejskich, ale i amerykańskich mediów, ponieważ w listopadzie 1993 r. krążek ukazał się w Ameryce pod nazwą „The Sign”. W tym okresie to właśnie Linn była przede wszystkim twarzą zespołu, choć już wówczas niejednokrotnie dzieliła z Jenny główne partie wokalne.

Nagła popularność Ace of Base miała jednak również swoje ciemne strony. W kwietniu 1994 r. niemiecka psychofanka grupy Manuela Behrendt włamała się do domu Berggrenów i zaatakowała Jenny i jej matkę nożem. Na szczęście kobiety nie odniosły poważniejszych obrażeń, a sprawczyni ataku została aresztowana przez policję. Linn nie było wtedy w mieszkaniu, ale to ona miała być głównym celem Behrendt, więc bardzo przeżyła całe zdarzenie.

Prywatnie wokalistka była wielką miłośniczką Michaela Jacksona i podobnie jak on chciała tworzyć utwory zaangażowane społecznie, które obok chwytliwego brzmienia niosłyby z sobą głębsze przesłanie. Napisała między innymi piosenkę „Lapponia”, w której opowiadała o życiu mieszkańców Laponii, których terytorium podzielono bez ich zgody między Szwecję, Norwegię i Finlandię. Zaprezentowała ten utwór w czasie spotkania z wytwórnią Mega Records w Sztokholmie dotyczącego kolejnego albumu grupy – „The Bridge”.

„Przyszła z kasetą z czterema utworami, które nagrała w domu, podczas gdy pozostali członkowie zespołu przedstawili gotowe do wydania nagrania studyjne. Poprzedziła prezentację piosenki „Lapponia” długim przemówieniem o warunkach życia mieszkańców Laponii, którzy migrowali tam i z powrotem zależnie od sezonu” – wspomina Claes Cornelius z Mega Records. Tylko on opowiedział się za umieszczeniem „Lapponii” na płycie – pozostali pracownicy wytwórni uznali, że utwór jest zbyt polityczny, więc ostatecznie został on odrzucony.

Album „The Bridge” ukazał się w październiku 1995 r., a Linn mogła się na nim wykazać nie tylko jako piosenkarka, ale też autorka tekstów i kompozytorka. Choć wytwórnia odrzuciła kawałek „Lapponia”, na krążku pojawiły się trzy inne utwory jej autorstwa. Swoje trzy piosenki napisała też Jenny, która zaczęła odgrywać większą rolę w zespole i coraz częściej śpiewała główne partie wokalne.

Przez pierwszych kilka miesięcy od premiery „The Bridge” Linn aktywnie uczestniczyła w promocji płyty, lecz z czasem zaczęła zachowywać się w sposób, który niepokoił miłośników zespołu. Kiedy Ace of Base promowało płytę w Dżakarcie, piosenkarka nagle wróciła do Szwecji bez słowa wyjaśnienia, pozostawiając kolegów z grupy w Indonezji.

Wszyscy wiedzieli jednak, że dalekie podróże źle oddziaływały na jej psychikę. Linn panicznie bała się latać samolotem, a przy tym nie była zwolenniczką wielomiesięcznych tras koncertowych. „Podróż w wielkie tournée i bycie z dala od domu przez wiele miesięcy – nie sądzę, żebyśmy kiedykolwiek to zrobili, ponieważ wymaga to dużo energii i pewnie narkotyków” – mówiła w rozmowie z „Toronto Sun” w listopadzie 1995 r.

Zobacz także: Choroba wracała do niej trzy razy, leczyła się marihuaną. Tak Olivia Newton-John walczyła z rakiem

Od lewej: Ulf Ekberg, Jenny Berggren, Jonas "Joker" Berggren, Malin "Linn" Berggren, 1994 r.

Linn Berggren: na drugim planie

Już w czasie promocji „The Bridge” Linn Berggren zaczęła mówić w wywiadach o swoim zmęczeniu popularnością Ace of Base, która sięgnęła obydwu Ameryk, Azji, a nawet Afryki. „To wszystko nie było w moim planie. Dla mnie to jest zbyt wiele, szczególnie sukces w Ameryce. Może na pozór tego nie widać, ale sukces na takim poziomie stanowi bardzo duży wysiłek psychiczny. Cały czas musimy iść do przodu, a ja nie jestem w stanie, ja chcę się cofnąć” – stwierdziła w wywiadzie dla magazynu „Smash Hits” z 1996 r.

Wspomniała też o presji związanej z popularnością, mówiąc: „Nie ma żadnej wyższej edukacji w zakresie bycia sławnym. Mogłabym to porzucić i nadal śpiewałabym sobie w wannie czy pod prysznicem, ponieważ czuję się dobrze, gdy śpiewam, ale nie na tym poziomie. Jestem moją muzyką, jestem tym, co śpiewam. Lubiłam to na niższym poziomie albo w ogóle bez żadnego poziomu, np. gdy śpiewałam w kościelnym chórze. […] Mam dwa życia – jedno bardzo bogate, drugie bardzo ubogie. To jest właśnie to ubogie życie”.

Kiedy w czerwcu 1998 r. w sklepach pojawiła się trzecia płyta zespołu „Flowers”, miłośnicy Ace of Base zauważyli, że twarz Linn na okładce jest zamazana i w tle pozostałych członków grupy. W teledyskach promujących album piosenkarka także pojawiała się na drugim planie lub w oddaleniu od reszty zespołu i za wszelką cenę unikała kontaktu z kamerą. Poza tym przestała śpiewać na koncertach, ograniczając swoją rolę jedynie do gry na keyboardzie.

„Nie rezygnuję, w tym cała rzecz. Chcę dalej śpiewać. Jenny chce spróbować tego, co ja zrobiłam, a ja chcę spróbować tego, co robiła ona” – tłumaczyła w filmie dokumentalnym o Ace of Base z 1997 r. To właśnie Jenny stała się wówczas twarzą zespołu, choć jeden z utworów z „Flowers” – „Everytime It Rains” – został w całości zaśpiewany przez Linn. To właśnie ta piosenka miała być początkiem końca aktywności starszej z sióstr Berggren w Ace of Base…

Ace or Base, siostry, od góry: Jenny i Linn Berggren

Utwór „Everytime It Rains” został pierwotnie stworzony dla Annie Lennox, lecz Clive Davis z wytwórni Artista Records postanowił oddać ten utwór zespołowi Ace of Base, który pracował w tym czasie nad albumem „Cruel Summer” – specjalną edycją krążka „Flowers” na rynek amerykański. Jako że w pierwszej wersji płyty Linn nie śpiewała żadnej piosenki solo, Davis uznał, że to właśnie ona powinna wykonać w całości „Everytime It Rains”. Piosenkarka, która wolała usunąć się w cień, zignorowała jednak prośbę Davisa i oddała piosenkę Jenny, lecz jej wersja nie przypadła szefowi wytwórni do gustu. Linn uległa dopiero, kiedy Davis delikatnie zasugerował jej, że odmowa współpracy może utrudnić zespołowi kontynuację kariery w Ameryce.

Artystka nie chciała śpiewać tego utworu przede wszystkim ze względu na jeden dwuznaczny fragment – Everytime it rains, I get wet, czyli „Za każdym razem, gdy pada, robię się mokra”. Po latach Jonas Berggren wspominał: „Linn powiedziała mi kiedyś, że to było dla niej najgorsze. […] Czuła się okropnie – zmuszono ją do zaśpiewania tekstu, który jej się nie podobał, a zarazem odsunięto od tej piosenki Jenny”. To był jego zdaniem moment, w którym jego siostra stwierdziła, że nie chce już mieć nic wspólnego z przemysłem muzycznym. Na wydanej w 2002 r. płycie „Da Capo” można usłyszeć w jej wykonaniu tylko kilka partii wokalnych w tle.

Linn nie uczestniczyła w promocji albumu, a występy w teledyskach traktowała jedynie jako przykry obowiązek. Po raz ostatni pokazała się publicznie we wrześniu 2002 r. w czasie występu Ace of Base w niemieckiej telewizji, lecz podobnie jak przy koncertach z ery „Flowers” grała jedynie na keyboardzie w tle. To właśnie wówczas powstało ostatnie publicznie dostępne zdjęcie piosenkarki, choć jeszcze w grudniu 2002 r. pojawiła się na planie teledysku do utworu „Unspeakable”.

Czytaj też: Uzależnienia, wiara w UFO i związek z nieletnią. Oto skandaliczne oblicze Elvisa Presleya

Ulf Ekberg i Jenny Berggren, Los Angeles, California, 30 stycznia 1995 rok

Linn Berggren: nowe nazwisko, nowe życie

W wywiadach z 2005 r. Jenny Berggren sugerowała, że Linn chciałaby wrócić do śpiewania i faktycznie w latach 2005–2006 powstało kilka utworów z jej partiami wokalnymi, lecz kolejne koncerty grupy odbywały się już bez jej udziału. W czerwcu 2006 r. Ulf Ekberg wspominał, że zaczęła studiować judaistykę na uniwersytecie, zapewniając jednocześnie, że nagra ona kolejne piosenki do nowego krążka grupy. Prace nad płytą zostały jednak zawieszone, a w listopadzie 2007 r. Ekberg oficjalnie ogłosił, że Linn nie jest już członkinią Ace of Base. „Nie miała pragnienia sławy, kochała swoich fanów, ale popularność nie była dla niej” – wyjaśniał jej decyzję. Pozostali członkowie grupy przysięgli jej wówczas, że nigdy nie zaproponują jej powrotu do zespołu.

Fanom Ace of Base udało się ustalić, że Linn Berggren nadal mieszka w rodzinnym Göteborgu, lecz w celu ochrony swojej prywatności zmieniła imię i nazwisko. W wywiadzie udzielonym w 2015 r. magazynowi „Billboard” Jonas Berggren mówił, że regularnie widuje się ze swoją siostrą, lecz rozmawia z nią na wszystkie tematy oprócz muzyki. Wspomniał też, że nadal pisze jeden utwór tygodniowo, licząc na to, że kiedyś Linn zechce któryś z nich zaśpiewać. „Moim marzeniem byłoby, gdyby Linn zechciała je zaśpiewać, bez żadnej promocji, po prostu zaśpiewać. To byłoby wspaniałe” – dodawał.

W 2017 r. w rozmowie z „El Mundo” Jenny Berggren mówiła z kolei o swojej siostrze: „Nie czuła się komfortowo z naszym sukcesem. To negatywne uczucie rosło, aż w końcu powiedziała: »To koniec. Nie chcę tego dłużej ciągnąć, ponieważ przemysł muzyczny nie pozwala mi oddychać«. Starała się odejść i zrobiła to tak szybko, jak tylko mogła”. Wszyscy członkowie grupy zgodnie twierdzą, że obecnie wiedzie ona szczęśliwe życie z dala od blasku fleszy, więc zapewne wybrała dla siebie właściwą drogę.

Zobacz również: Piękna i geniusz. Historia miłości Jane i Stephena Hawkingów

Ace of Base, 1994 r.