Jacques Chirac dwukrotnie zasiadał w fotelu premiera i prezydenta kraju nad Sekwaną. W ostatnich latach ograniczył swoją działalność, jednak do końca pozostawał aktywny. Zmarł w wieku 86 lat, 26 września 2019 roku.
Jacques Chirac - kariera polityczna
Umocnił pozycję Francji na arenie międzynarodowej, ale jednocześnie walczył o przywództwo po prawej stronie sceny politycznej nad Sekwaną. Przyszły prezydent przyszedł na świat w stolicy kraju, Paryżu. Odebrał gruntowne wykształcenie, był m.in. studentem Narodowej Szkoły Administracji. W latach 50. odbył służbę wojskową (zgłosił się jako ochotnik) i miał okazję walczyć w trakcie wojny w Algierii. Mimo że w okresie tym zaczął również angażować się politycznie, początkowo związany był z Francuską Partią Komunistyczną. Jednak już niespełna 10 lat później zwrócił się w stronę konserwatyzmu i pozostał temu wyborowi wierny aż do końca. Jednak kariera, która rozpoczęła się w 1962 roku, pełna była zarówno wzlotów, jak i zaciętej walki o prymat po prawej stronie sceny politycznej.
W 1967 po raz pierwszy zdobył miejsce deputowanego do Zgromadzenia Narodowego i został sekretarzem stanu w ministerstwie spraw społecznych ds. pracy. Później sprawował funkcję sekretarza stanu w ministerstwie ekonomii i finansów. W 1972 roku po raz pierwszy zaś otrzymał tekę ministerialną - został ministrem rolnictwa, zaś dwa lata później został ministrem spraw wewnętrznych.
Urząd premiera po raz pierwszy pełnił w latach 1974-1976. Jednak poróżnił się z ówczesnym prezydentem Francji o wizję polityki, dlatego też złożył dymisję i założył ugrupowanie Zgromadzenie na Rzecz Republiki. Scenariusz miał powtórzyć się dekadę później.
W 1977 roku wybrano go na mera Paryża. Pozostawał w opozycji aż do 1986 roku, gdy jego ugrupowanie wygrało wybory. Ponownie stanął na czele rządu. Stanowisko utracił dwa lata później po przegranych wyborach i ponownie znalazł się w opozycji. Stan ten trwał aż do 1995 roku. Wtedy to w wyborach prezydenckich pokonał Lionela Jospina, zaś siedem lat później sytuacja się powtórzyła i Chirac został wybrany na drugą kadencję. W drugiej turze zdobył ponad 80% głosów.
Husajn najlepszym przyjacielem, współdzielenie poglądów z Putinem - skandale Jacquesa Chiraca
Mimo że umocnił pozycję Francji jako mocarstwa na arenie międzynarodowej, wywoływał także duże kontrowersje. W latach 80. nazwał Saddama Husajna „osobistym przyjacielem”, zaś „w 2003 roku w sprawie Iraku prezentował takie stanowisko, jak prezydent Rosji Władimir Putin”, przypomina Onet.pl.
Co ciekawe, był bardzo oburzony udziałem Polski w operacji w Iraku. Powiedział wówczas o polskich władzach: „zmarnowali dobrą okazję, żeby siedzieć cicho”. W trakcie spotkania z Jacquesem Chirackiem Leszek Miller, ówczesny szef rządu, miał mu powiedzieć, że „Polska nie jest chłopcem, którego można zapędzić do kąta i kazać mu siedzieć cicho”.
W 2007 zakończył drugą kadencję. Nie zdecydował się ponownie kandydować także z uwagi na problemy zdrowotne. Mimo tego pozostał aktywny na scenie politycznej.
Był autorem sławnych słów o Brytyjczykach, że ‚„nie można ufać ludziom, których narodowa kuchnia jest tak bardzo zła” oraz tych, które mocno godziły w... Finów. Ich kuchnię nazwał „najgorszą w Europie”.
Skandal z udziałem Chiraca wybuchł w 2011 roku. Wówczas to sąd skazał go na dwa lata więzienia w zawieszeniu „za defraudację publicznych pieniędzy, z których opłacał członków swojej partii w czasie, gdy był merem Paryża”, przypomina Onet.pl. Mimo tego aż do śmierci pozostał członkiem Unii na Rzecz Ruchu Ludowego (od 2015 roku działającej pod nazwą Republikanie).
Jacques Chirac - życie prywatne
Mimo że w 1956 roku w wieku 24 lat poślubił Bernadette Chodron de Courcel, z którą miał dwie córki, nie stronił od romansów. Gdy plotki przybrały na sile i był zobowiązany zająć w ich sprawie stanowisko, powiedział: „były kobiety, które kochałem (…) tak dyskretnie, jak to tylko było możliwe”
Jacques Chirac zmarł w wieku 86 lat:
Dwukrotnie był prezydentem oraz premierem Francji:
