Reklama

Lada chwila na rynku pojawi się książka Donalda Tuska – Szczerze. Będzie to osobisty zapis życia polityka z pięciu lat.

Reklama

Książka Donalda Tuska

Polityk w dziennikach opisuje swoje własne przemyślenia, odczucia i wydarzenia między 2014-2019 rokiem. Wówczas pełnił rolę przewodniczącego Rady Europejskiej. Donald Tusk na karach książki relacjonuje przebieg spotkań z czołowymi przedstawicielami poszczególnych europejskich państw i nie tylko. Polityk opisał tragiczne wydarzenia, które rozegrały się w 13 stycznia 2019 roku – śmierć Pawła Adamowicza. Na stronie Gazeta.pl pojawiły się pierwsze, przedpremierowe fragmenty książki.

NIEDZIELA, 13 STYCZNIA 2019

(...)

W domu jestem tuż przed dwudziestą. Nagle dzwoni telefon. To Michał. Mówi coś, co wydaje się zupełnie nieprawdopodobne. W czasie "Światełka do nieba", gdańskiego finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, ktoś zaatakował nożem Pawła Adamowicza. Jeszcze nie wiadomo, czy jest ciężko ranny. "Nie, na pewno wszystko będzie dobrze" – odpowiadam. Przecież takie rzeczy się zdarzają. Włączam TVN 24, reporterka wyraźnie zdenerwowana, widać, jak odjeżdża karetka. Po chwili znowu dzwoni Michał. Mówi, że sytuacja jest jednak poważna.

Całą noc telefony. Gosia jest w kontakcie z Piotrem Adamowiczem, bratem Pawła, rozmawia z Jackiem Karnowskim, prezydentem Sopotu, który w szpitalu czeka na wieści od lekarzy. Około trzeciej nad ranem telefon od Piotra. Rozumiem, że jest bardzo źle. Coś mnie chwyta za gardło. Zaczynam ryczeć jak dziecko.

Na wszystkich portalach Paweł mówiący do zebranych ludzi tuż przed atakiem:Gdańsk jest szczodry. Gdańsk dzieli się dobrem. Gdańsk chce być miastem solidarności.

I to światełko w jego ręku… Zasypiam po czwartej.

PONIEDZIAŁEK, 14 STYCZNIA 2019

Od rana cała polska ekipa w moim gabinecie. Mówię im, czego się dowiedziałem od Piotra Adamowicza: stan jest krytyczny, Paweł może nie przeżyć. Ktoś dopowiada, że podobno lekarze podtrzymują go przy życiu dzięki aparaturze po to, by żona, która leci ze Stanów, zdążyła go jeszcze zobaczyć.

Dzwonią z Gdańska, że mieszkańcy będą się zbierać po południu pod Dworem Artusa, żeby się modlić za Pawła i na znak solidarności z nim i jego rodziną. "Przecież nie będę tu siedział jak idiota i czekał na telefony" – pomyślałem. Dwie godziny później byłem już na lotnisku.

Tuż przed odlotem odbieram jeszcze jeden telefon od Wojtka Dudy. "To chyba koniec" – mówi. Na lotnisku w Gdańsku dziwna cisza. Twarze smutne, wściekłe, przestraszone. "Prezydent nie żyje" – mówi oficer ochrony, potwierdzając najgorsze. Jedziemy w kierunku Długiej, setki samochodów w tym samym co my kierunku, tkwimy w wielokilometrowym korku. Gdańszczanie tego wieczora chcą być razem.

Stoimy na przedprożu Dworu Artusa. Wałęsa, Borusewicz, Dulkiewicz. Przed nami morze głów; gdańskie, polskie, europejskie flagi. Ola z Wałęsą proszą, żebym coś powiedział do ludzi, ale jak tu mówić z czarną pustką w głowie, kiedy chce się płakać, milczeć albo wyć. Mówię kilka zdań przez ściśnięte gardło, trzęsąc się z zimna albo z emocji. Z głośników słychać "The Sound of Silence" i już nikt nie kryje łez.

Reklama

Premiera książki Szczerze (Wydawnictwo Agora) już 12 grudnia 2019 roku.
Źrodło: Gazeta.pl

Reklama
Reklama
Reklama