Stańczyk – obraz Jana Matejki. Jak wygląda błazen z twarzą malarza?

Stańczyk to skrócona nazwa obrazu, którego pełny tytuł brzmi: „Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony wobec straconego Smoleńska”. Dzieło Jana Matejki przedstawia błazna króla Zygmunta I Starego, czyli postać wielowymiarową – zajmującą się rozśmieszaniem dworu, ale i kryjącą w sobie głębokie zrozumienie rzeczywistości, potrafiącą wyrażać krytyczne opinie na temat otaczającego świata. Obraz „Stańczyk” stał się symbolem patriotycznym, manifestując troskę o losy narodu.

Spis treści:

• Kim był Stańczyk z obrazu Jana Matejki?
• Interpretacja „Stańczyka” Matejki
• Jakie uczucia wywołuje obraz?
• Jak zostało namalowane dzieło Matejki?
• Gdzie znajduje się „Stańczyk”?

Kim był Stańczyk z obrazu Jana Matejki?

Stańczyk urodził się około 1470 roku. Niektórzy twierdzą, że polskim błaznem na dworze króla Zygmunta I Starego był mężczyzna o imieniu Stanisław Gąska. Stańczyk nie piastował wyższego urzędu, nie wyróżniał się wybitnymi zasługami, ale zyskał uznanie jako człowiek mądry i zatroskany o losy kraju.

Zadaniem dworskiego błazna było zabawianie władców. Mężczyzna z racji swojej profesji pełnił rolę prześmiewcy i nierzadko w żartobliwy sposób podkreślał negatywne działania króla. Stanisław zasłynął jako analityczny umysł, a także osoba wyróżniająca się przenikliwością w kwestiach społecznych oraz politycznych. Dlatego to on „nieoficjalnie” pełnił funkcję doradcy, szpiega i komentatora w sprawach państwowych.

Autoportret Matejki w „Stańczyku”

Jan Matejko stworzył obraz „Stańczyk”, gdy miał 24 lata, a twarz błazna namalował jako własny autoportret z przyszłości. Matejko utożsamiał się z żartownisiem króla Zygmunta I Starego i prawdopodobnie chciał podkreślić prywatny związek z przesłaniem obrazu. Poprzez umieszczenie własnych rys twarzy na postaci Stańczyka, malarz zasygnalizował swoje głębokie zaangażowanie w losy kraju, a także osobistą identyfikację z refleksyjnym, krytycznym nastawieniem błazna. Dzieło stało się sposobem na uwiarygodnienie emocjonalnego przekazu obrazu – ukazuje, że malarzowi nie są obce uczucia smutku i rozpaczy związane z historią Polski.

Interpretacja „Stańczyka” Matejki

„Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony wobec straconego Smoleńska” został namalowany w 1862 roku przez Jana Matejkę i jest interpretowany jako dzieło o głębokiej wymowie narodowej oraz historycznej. Obraz przedstawia trwałą wartość refleksji nad historią i losami Polski, podkreślając znaczenie mądrości, rozwagi, świadomości. Stańczyk stał się ponadczasowym symbolem człowieka myślącego, dostrzegającego więcej niż inni, a jego troska o kraj jest przestrogą przed lekkomyślnością i zapomnieniem o historii.

Kompozycja „Stańczyka”

Obraz Matejki przedstawia scenę z dworu królewskiego, której główną postacią jest Stańczyk, czyli słynny błazen na dworze króla Zygmunta I Starego. Mężczyzna siedzi samotnie, zamyślony, z głową opartą o rękę. Stańczyk (choć fizycznie obecny na balu) jest pogrążony w myślach, co podkreśla jego wewnętrzną odległość od otoczenia. Pomieszczenie, gdzie przebywa błazen, kontrastuje z radosną salą w tle, w której odbywa się beztroska zabawa.

Na obrazie widnieje list informujący o utracie Smoleńska przez Polskę w 1514 roku. Matejko przedstawił błazna jako postać refleksyjną, obarczoną troską o losy kraju, co odbiega od tradycyjnej roli błazna zajmującego się głównie rozśmieszaniem dworu. Dzieło ma wymiar alegoryczny, podkreślając roztropność i samotność w obliczu narodowych niepowodzeń.

Kolorystyka dzieła

Kolorystyka obrazu skupia się na ciemnych, nasyconych barwach, współgrających z melancholijnym nastrojem dzieła. Jasność wyróżnia postać Stańczyka, dodatkowo izolując go od reszty sceny. Użycie kontrastu światła i cieni wzmacnia dramatyzm wydarzenia, jednocześnie zwracając uwagę na twarz Stańczyka – kluczową w interpretacji stanu emocjonalnego błazna.

Symbolika i interpretacja

Obraz „Stańczyk” wyróżnia się bogatą symboliką, którą warto poznać, interpretując dzieło:

• Stańczyk – symbolizuje rozważnego i mądrego obserwatora, dostrzegającego problemy, a także zagrożenia, których nie widzą inni.
• List – informujące o utracie Smoleńska przez Polskę w 1514 roku. To symbol złych wiadomości i przypomnienie o nieustannej walce, a także trudnościach, z jakimi zmagał się kraj.
• Tło – przy uchylonych drzwiach rozgrywa się bal, pełen przepychu i wesołości. Ten kontrast podkreśla izolację i samotność błazna w obliczu ogólnonarodowej tragedii, ale także wskazuje na niezrozumienie oraz lekceważenie problemów przez elitę władzy.

Jakie uczucia wywołuje obraz?

Obraz „Stańczyk” emanuje melancholią i zadumą. Postać błazna pogrążonego w myślach nad losem Polski, wyraża smutek, a także troskę. Odbiorca obrazu, podobnie jak Stańczyk, może czuć refleksyjność – zastanawiając się nad własną rolą w społeczeństwie oraz nad przemijaniem i zmiennością losu.

Ponadto scena przedstawiająca Stańczyka, samotnie siedzącego w sali, nierzadko wywołuje:

• Poczucie samotności – rozmyślenia nad odizolowanym błaznem od biesiadujących, mogą rozbudzić poczucie osamotnienia.
• Empatię i współczucie – obraz wzbudza empatię i współczucie wobec Stańczyka. Obserwator dostrzega w błaźnie nie tylko postać historyczną, ale także uniwersalny symbol ludzkiego cierpienia i troski o wspólnotę.
• Inspirację – działo „Stańczyk” inspiruje do refleksji nad historią Polski i rolą, jaką kultura oraz tradycja odgrywa w kształtowaniu współczesności.
• Rezygnację – w kontekście historycznym, obraz rodzi poczucie nieuchronności i rezygnacji wobec losów wydających się poza kontrolą. Ta dwoistość – aktywnego zaangażowania wobec rezygnacji przed nieuchronnym – prowadzi do emocjonalnej i intelektualnej interakcji z dziełem.

Jak zostało namalowane dzieło Matejki?

Obraz „Stańczyk” Jana Matejki został wykonany techniką olejną na płótnie. To popularna od czasów renesansu metoda, która polega na stosowaniu farb olejnych składających się z pigmentów zmieszanych z olejem lnianym lub innym olejem roślinnym. Technika charakteryzuje się długim czasem schnięcia, co daje artystom możliwość:

• pracy nad detalami,
• stopniowaniem barw,
• korygowaniem elementów,
• dodawaniem szczegółów w trakcie procesu twórczego.

„Stańczyk” Jana Matejki jest przykładem mistrzowskiego użycia techniki olejnej, dzięki której artysta zdołał oddać subtelną grę światła i cieni, a także wyraził emocjonalną głębię oraz skomplikowaną symbolikę zawartą w obrazie.

Gdzie znajduje się „Stańczyk”?

Od 1956 roku obraz „Stańczyk” Jana Matejki znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Jest to jedno z najważniejszych dzieł w kolekcji warszawskiej instytucji, często eksponowane jako kluczowy obraz w kontekście polskiej historii i kultury.