Na wystawie Sekwencje #4: „Kim jesteś?” będzie można podziwiać twórczość najważniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej – nie eksponowane dotychczas w Polsce rzeźby oraz nowe rysunki Angeliki Markul oraz twórczość Tadeusza Kantora z kolekcji Fundacji Polskiej Sztuki Nowoczesnej. To czwarte i zarazem ostatnie wydarzenie prezentowane w Centrum Giełdowym w Warszawie.

Wystawa Sekwencje #4: „Kim jesteś?” – szczegóły

Sekwencje to cykl wystaw, które towarzyszą obchodom 30-lecia Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie. Poprzednie trzy edycje cieszyły się uznaniem krytyków i entuzjastów sztuki. Czwarta i ostatnia odsłona poświęcona będzie twórczości Angeliki Markul, wybitnej polskiej artystce mieszkającej na stałe w Paryżu oraz Tadeuszowi Kantorowi, jednemu z najważniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej.

Artystka zaprezentuje rzeźby dotychczas nie eksponowane w Polsce oraz swoje nowe rysunki. Z kolei prace Tadeusza Kantora zostały specjalnie wybrane z kolekcji Fundacji Polskiej Sztuki Nowoczesnej.

Wystawa w sposób metaforyczny odnosi się do kondycji ludzkiej, czasu po czasie i procesu twórczego który nieustająco gra z obowiązującą konwencją. Kieruje widza w stronę zainteresowania się materią, która opiera się kategoryzacji, narracji czy interpretacji, natomiast zbliża odbiorcę do życia. Jak mawiał Tadeusz Kantor:
– Malarstwo usytuowało się poza wszelką formą i estetyką. Stało się dla mnie manifestacją życia, kontynuacją nie sztuki, ale życia.

Praktyka artystyczna Angeliki Markul zakotwiczona jest w miejscach mało znanych, zaginionych, często niebezpiecznych. W swojej twórczości łączy fakty i fikcję, a nawet science-fiction. Jej ostatnie projekty filmowe powstawały m.in. w Japonii na wyspie Yonaguni, w północnym Meksyku oraz Czarnobylu. Japoński wątek skupia się na odkryciu zaginionego w miejscowych wodach pomnika o nieokreślonym pochodzeniu.

Podróż do Meksyku zaowocowała wizytą w zamkniętej już kopalni kryształów w Naica, zaś owiane grozą, niesławą i strachem miasto na północy Ukrainy pozwoliło przywołać na ekranie przyrodę, która wyrosła na dawnych terenach człowieka. Ostatni film Markul, zatytułowany „Pamięć lodowców”, jest kontynuacją procesu refleksji, który został rozpoczęty ponad dekadę temu, a dotyczy kwestii pamięci, ciał i miejsc oraz destrukcji i cyklu życia. Uwięziona między tymi dwoma paradoksami artystka zmotywowana jest chęcią uchwycenia tych rzadkich obrazów, także za pomocą rzeźby, kładąc nacisk na to, co niejasne i ukryte.

Wystawa „Sekwencja” to także niepowtarzalna okazja by zapoznać się z twórczością Tadeusza Kantora – awangardowego twórcy, rysownika, malarza, organizator happeningów, autora manifestów artystycznych, scenografa i reżysera, człowieka renesansu oraz jednego z najważniejszych polskich artystów XX wieku.
– Moja sztuka nie jest wizerunkiem rzeczywistości, jest odpowiedzią na rzeczywistość – tłumaczył Kantor, animator życia kulturalnego i założyciel Teatru Cricot 2 w Krakowie.

Jego natchnieniem w twórczości malarskiej były najnowsze trendy sztuki światowej, z którymi obcował w trakcie wielu zagranicznych podróży, m.in. do stolicy Francji czy do Stanów Zjednoczonych. Fundamentem tych doświadczeń były nawiązania do dadaizmu czy sztuki konceptualnej. W kolejnych latach życia artysta zerwał z ilustrowaniem otaczającej go rzeczywistości na rzecz autorskich asamblaży. W początku lat 60. zrezygnował również z obrazowania rzeczywistości, realizując m.in. swoje autorskie wypowiedzi w formacie ambalaży, które prowokowały widza do stawiania pytań o ideę malarstwa i jego granice.

Oboje artystów łączą nie tylko polskie korzenie i twórczość realizowana w XX wieku. Wspólnym mianownikiem poszukiwania ich inspiracji były doświadczenia wynikające z zagranicznych podróży. Elementy fikcji wypływające z dzieł Angeliki Markul doskonale współgrają z motywami świata iluzji, wyrażonego m.in. abstrakcji i geometrii asamblaży Tadeusza Kantora.

Sztuka Kantora i Markul to także próba ekspresji osobowości przedstawiona uniwersalnym językiem plastycznym, który cechuje etos życia i silna ekspresja w kreowaniu otaczającej nas materii.

Kim jest Angelika Markul?

Angelika Markul, urodzona w1977 roku. Mieszka i pracuje w Paryżu.

Absolwentka École nationale supérieure des Beaux-Arts w Paryżu (ENSBA) w pracowni multimediów Christiana Boltanskiego. Artystka w swojej twórczości łączy rzeźby, obrazy, filmy oraz instalacje w poetycki i niepokojący sposób odnosząc się do groźnych i nieprzewidywalnych sił natury, wyzwolonych przez ludzkie działania. Jej praktyka artystyczna zawsze jest zakorzeniona w zainteresowaniu nieznanymi i niebezpiecznymi miejscami. Łącząc fakty z fikcją, a nawet z fantastyką naukową, jej projekty zabrały ją do najbardziej odległych miejsc na świecie (podwodne monumenty u wybrzeży Yonaguni, topniejące lodowce Ziemi Ognistej, odludna pustynia Atacama, skażony Czarnobyl, spustoszona tsunami Fukushima).

Pracując najczęściej z naturalnymi materiałami (wosk, skóra, filc, światło) Markul obrazuje niszczycielskie siły, które nas przerażają i równocześnie fascynują, sytuując je poza kulturowymi kategoriami dobra i zła. Markul jest laureatką licznych nagród: Prix MAIF (2017), Prix COAL (2016), SAM Art Project Prize (2013).

Kim był Tadeusz Kantor?

Tadeusz Kantor, urodzony 6 kwietnia 1915 roku w Wielopolu Skrzyńskim. Zmarł 8 grudnia 1990 roku w Krakowie.

Polski reżyser, scenograf, teoretyk sztuki. Przed wybuchem wojny studiował na Wydziale Malarstwa Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W okresie okupacji kierował konspiracyjnym Teatrem Niezależnym, od 1955 teatrem Cricot 2, w którym do 1975 wystawiał adaptacje dramatów Stanisława Ignacego Witkiewicza, następnie własne przedstawienia Umarła klasa, Wielopole, Niech sczezną artyści, Nigdy tu już nie powrócę.

Tadeusz Kantor to także znany malarz. Jego pierwsze obrazy są nierozerwalnie związane z czasem studiów i okresem II wojny światowej. Twórczość powojenna Kantora wspisywała się w nurt surrealizmu, zaś w połowie lat 50-tych odzwierciedlała wzorce sztuki światowej, nawiązując w serii obrazów do informelu. Z początkiem lat 60. porzucił całkowicie obrazowanie rzeczywistości, skupiając się na swojej autorskiej idei ambalaży. Od 1965 rozpoczął tworzenie szeregu akcji artystycznych i happeningów, współpracując z Galerią Foksal w Warszawie (m.in. Panoramiczny Happening Morski w 1967, Lekcja anatomii wedle Rembrandta, 1968).

Mecenasi:

Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie S.A.

Centrum Giełdowe S.A.

New Solutions Factor

Sponsor:

Bank Gospodarstwa Krajowego

Partnerzy:

Poczta Polska S.A.

Poczta Polska Ochrona

BZK ALCO S.A.

Deli3 Kuchnia & Wino

Catering aleje 3

Organizator: Agencja Don’t Worry

Media: Commfort Public & Trade Relations

Partnerzy merytoryczni: Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej, Biuro Wystaw w Warszawie