Ma 86 lat, wciąż zachwyca formą. Mało kto jednak wie, że DJ Wika skrywa smutną przeszłość

DJ Wika, czyli Wirginia Szmyt. Łączy pokolenia, inspiruje, łamie stereotypy, zachwyca. Jest kolorowym ptakiem, który uskrzydla innych. „Życie szybko mija i powinno być radością. Starość tkwi tylko w naszym umyśle. Lepiej działać, niż siedzieć jak pelargonia w oknie”, zdradza swój sposób na życie. Charyzmatyczna didżejka w rozmowie z Elżbietą Pawełek.

Dj Wika o doskonałej formie

[...]

Udaje się potem Pani zasnąć? Jak Pani się wycisza?

Jeśli gram do trzeciej rano, to potem muszę posiedzieć w ciszy, najlepiej w kuchni przy herbacie z cytryną. Później biorę prysznic, wchodzę do łóżka i już mnie nie ma. Czasem jeszcze czytam, ale potem muszę pospać do południa. Następnego dnia szwendam się po domu, podlewam kwiaty, moje ukochane koty Duduś i Bubuś wskakują mi na kolana, dochodzę do siebie. Nie zapraszam nikogo do domu, nie wychodzę na zakupy. Wystarcza mi chleb, masło i pomidory – to moja podstawowa dieta.

Ile ma Pani lat?

Osiemdziesiąt sześć. Ale nie robię z tego tragedii. Staram się przeżyć życie w sposób łagodny i z dobrym nastawieniem do innych. Czasem jednak brak mi dopingu ze strony bliskich. Kiedy jeszcze żył mąż, systematycznie ćwiczyłam sylwetkę, siedząc na drążku, żeby nie mieć brzucha. On patrzył i pytał: „Po co to robisz?”. „Bo lubię”, odpowiadałam. Miałam widownię, to była zdrowa próżność.

Wciąż imponuje Pani sprawnością.

Staram się ją zachować. Jak prowadziłam wczasy dla seniorów, jeździłam na rowerze i hulajnodze. Gdybym nie miała endoprotezy stawu biodrowego, dziś zrobiłabym zakupy na hulajnodze czy pojechała na niej do parku. Ale boję się, bo kiedyś rowerzysta wjechał mi kołem w biodro i musiałam się operować drugi raz. Trzy miesiące leżałam i lekarz powiedział: „Proszę za bardzo nie skakać, bo jak to się znów zdarzy, to będzie pani leżała pół roku”.

A Pani nadal skacze…

Chcę udowodnić, że starość też się Panu Bogu udała. W dużej mierze zależy ona od nas samych.

• CZYTAJ TEŻ: Udział w Azji Express był ich miesiącem miodowym, rozgrzali internet do czerwoności. Czy pokazali swoją prawdziwą twarz?
  

Dj Wika wspomina życie w zakładzie poprawczym

DJ Wika to Pani drugie wcielenie. Wcześniej były inne doświadczenia. Jak wyglądał świat za kratami w zakładzie poprawczym?

Jest wulgarny, okrutny. Przez całe zawodowe życie pracowałam z trudną młodzieżą. Po dyżurach wracałam o szóstej rano do domu, czasem z wszami w głowie, bo przytulałam tych chłopców i dziewczyny… Byłam dla nich nie tylko wychowawcą, ale i matką. Angażowałam się emocjonalnie. Nie wiem, jak to przetrwałam z moją wrażliwością. Pamiętam, jak przyjeżdżali do mnie pedagodzy z Kanady, żeby poznać moje nowatorskie metody wychowawcze. To nie były jakieś metody z kosmosu. Starałam się uwrażliwiać swoich wychowanków poprzez literaturę. Sprowadziłam też do zakładu psy i koty, żeby nauczyć ich empatii, bo potrafili wrzucić kota do smoły, a potem podpalić go żywcem. Widzieli w tym swoją siłę, a powinni dostrzec okrucieństwo...

Zawsze jednak marzyła Pani o muzyce?

To prawda, ale nie zdobyłam muzycznego wykształcenia. W domu było pianino, na którym trochę grałam. Traf chciał, że rozbiło się podczas naszej kolejnej przeprowadzki, a nie stać nas było na nowe. Moi rodzice uciekli przed pożogą z Kresów i cały ich dobytek został spalony. Przeżyliśmy potem wielomiesięczną podróż do Polski na sucharach i wodzie. Ojciec tęsknił za Wilnem, nie mógł odnaleźć się w nowych warunkach, więc ciągle zmienialiśmy adresy, a ja zmieniałam szkoły. Żałuję, że nie nauczyłam się grać na żadnym instrumencie. Ale gdybym miała sprawny keyboard, który akurat jest w naprawie, tobym coś zagrała i zaśpiewała.

[...]

• CZYTAJ RÓWNIEŻ: Łączy ich gen indywidualizmu i fascynacja teatrem. Córka Tomasza Karolaka pójdzie w ślady sławnego ojca?

Rozmawiała Elżbieta Pawełek. Cała rozmowa dostępna w nowym numerze VIVY! Magazyn, który będzie dostępny w punktach sprzedaży w całej Polsce od czwartku, 5 grudnia.