Poznaj tragiczną historię aktorki Judy Garland!
Jaka naprawdę była słynna gwiazda filmowa?
- Ida Marszałek
Wszyscy kojarzą Judy Garland z jej fantastycznych występów w Czarnoksiężniku z Oz czy Narodzinach gwiazdy. Ale niewiele osób zdaje sobie sprawę, jak naprawdę wyglądało życie gwiazdy filmowej. Była to ciągła walka z nałogiem, z niskim poczuciem własnej wartości i z niewierzącymi w nią producentami. Przybliżamy więc jak wyglądała droga do sukcesu tej utalentowanej aktorki i piosenkarki. Oraz dlaczego spotkał ją tak tragiczny koniec.
Dzieciństwo Judy Garland
Judy Garland przyszła na świat jako Frances Ethel Gumm w bardzo utalentowanej artystycznie rodzinie. Jej rodzice prowadzili w Grand Rapids w Minnesocie kinoteatr, w którym odbywały się występy wodewilowe. Judy miała okazję zadebiutować na scenie w bardzo wczesnym wieku. Miała 2 i pól roku, kiedy pierwszy raz wystąpiła w teatrze, wykonując wraz ze swoimi dwoma starszymi siostrami piosenkę Jingle Bells. Od tej pory trio występowało razem pod nazwą The Gumm Sisters. Dziewczyny postanowiły zmienić ją na The Garland Sisters podobno po tym jak ich prawdziwe nazwisko wywołało śmiech na widowni w Chicago. Frances, zainspirowana popularną piosenką Hoagy'ego Carmichaela, wybrała dla siebie imię Judy.
Początki kariery Judy Garland
W wieku 13 lat Judy Garland podpisała kontrakt z wytwórnią Metro-Goldwyn-Mayer i w ten sposób zaczęła się jej wielka kariera. Wcześniej występowała już wraz z siostrami w filmach, jednak były to produkcje krótkometrażowe. Teraz młoda gwiazda była zdana tylko na siebie. Judy powoli zyskiwała sobie przychylność publiki. Pierwszym przełomem w jej karierze były występy w tak zwanych „podwórkowych musicalach”, w których partnerował jej Mickey Rooney. Duet aktorski tak spodobał się widzom, że wystąpił jeszcze w 10 filmach. Kręcenie produkcji jedna po drugiej wiązało się jednak z ogromnym obciążeniem dla dziecięcych aktorów. Pracownicy studia faszerowali Garland oraz Rooneya narkotykami: amfetaminą i środkami nasennymi, aby Ci byli w stanie sprostać oczekiwaniom.
Niska samoocena Judy Garland
Od pierwszych chwil w studiu młoda dziewczyna, która nie spełniała hollywoodzkich kanonów piękna, była wpędzana w ogromne kompleksy. Mająca zaledwie 150 cm wzrostu „dziewczyna z sąsiedztwa” była porównywana do takich piękności jak: Lana Turner, Ava Gardner czy Elizabeth Taylor, które w tym czasie również były zakontraktowane z MGM i z którymi Judy uczęszczała do szkoły. Wytwórnia tylko pogłębiała emocjonalne problemy dziewczyny. Była zbyt dojrzała by grać role dziecięce i zbyt młoda, by wcielać się w kobiety. Szef studia Louis B. Mayer, nazywał ją podobno swoim „małym garbuskiem”. Judy musiała zakładać do zdjęć, gumowe dyski, które zmieniały kształt jej nosa oraz specjalne nakładki na zęby. W kolejnych latach, pomimo tego, że Judy posiadała już status gwiazdy, jej wygląd dalej poprawiano na potrzeby filmów. Kiedy miała 21 lat przeszłą „terapię upiększającą”, by z nastoletniej gwiazdy stać się atrakcyjną, dojrzałą gwiazdą filmową. To wszystko spowodowało u aktorki chorobliwie niską samoocenę. Judy zawsze szukała potwierdzenia swojego talentu u innych i nieustannie domagała się komplementów.
Rola Judy Garland w "Czarnoksiężniku z Oz"
Prawdziwą popularność Judy Garland zdobyła w 1939 roku dzięki roli Dorotki Gale w Czarnoksiężniku z Oz. O angaż w ekranizacji powieści dla dzieci L. Franka Bauma walczyła z gwiazdą 20th Century-Fox: Shirley Temple. Judy udało się jednak przekonać do siebie szefów MGM. By zagrać Dorotkę, aktorka musiała się jednak pozbyć swoich kobiecych kształtów. W tym celu dobrano jej odpowiedni krój sukienek. Nosiła również specjalny gorset, a jej piersi ściskano taśmą.
Film odniósł olbrzymi sukces. Czarnoksiężnik z Oz stał się tak popularny, że to właśnie on, jako pierwszy fabularny film pełnometrażowy został zaadaptowany na potrzeby telewizji. A wykonywany przez Judy Garland utwór Over the Rainbow cieszy się niesłabnącą popularnością do dnia dzisiejszego.
Nagrody Judy Garland
Podczas gali oscarowej w 1940 roku Judy otrzymała za wszystkie filmy z 1939 roku Academy Juvenile Award, co spowodowało, że stała się jedną z najbardziej kasowych gwiazd MGM. To jednak nie była jedyna ważna nagroda w jej karierze. Judy była nominowana dwukrotnie do Oscara i Złotego Globu, a także do nagrody BAFTA. Jeden Złoty Glob aktorka zabrała ze sobą do domu. Produkcją, za którą zebrała najwięcej wyróżnień były Narodziny gwiazdy (1954), muzyczny remake filmu z 1937 roku. Judy była również producentką filmu, w którym zagrała u boku Jamesa Masona.
Film spotkał się z uznaniem krytyków, nim jednak trafił do szerszej publiki został drastycznie skrócony, pod naciskiem właścicieli kin. Pozbawiona głównych sekwencji muzycznych produkcja, nie zachwyciła widzów i w rezultacie przyniosła ogromne straty finansowe.
Próby samobójcze Judy Garland
Wycieńczenie psychiczne i fizyczne doprowadziło aktorkę do kilku prób samobójczych. Chociaż śmierć aktorki z pewnością była kwestią tragicznego przypadku, to jej życie naznaczyły liczne załamania psychiczne. Judy pierwszy raz targnęła na swoje życie w 1947 roku po zakończeniu pracy nad filmem Pirat. Aktorka usiłowała przeciąć sobie nadgarstek szkłem z rozbitej szklanki. Po tym incydencie została umieszczona na dwa tygodnie w szpitalu psychiatrycznym. Problemy psychiczne powodowały coraz częstsze opuszczanie się w pracy. Aktorka nie pojawiała się na planie, przez co wielokrotnie musiała być zastępowana innymi gwiazdami. Ostatecznie w 1950 roku MGM zdecydowało się rozwiązać kontrakt z aktorką.
Wszyscy mężczyźni Judy Garland
Judy Garland wciąż poszukiwała szczęścia w miłości – miała aż pięciu mężów i z czterema z nich się rozwiodła. Początki jej pierwszego małżeństwa z kompozytorem Davidem Rosem owiane były aurą skandalu. Aktorka otrzymała od ukochanego pierścionek zaręczynowy na 18 urodziny, jednak na ślub musieli poczekać rok, aż Rose rozwiódł się się ze swoją poprzednią żoną. Ich związek rozpadł się jednak po 3 latach. Córka Judy, Liza Minnelli to owoc burzliwego związku aktorki ze słynny reżyserem Vincentem Minnelli, z którym poznała się na planie filmu Spotkamy się w St. Louis. Para pobrała się 1945 roku, a rozwiodła 6 lat później. Garland urodziła jeszcze dwoje dzieci: Lornę i Josepha. Ich ojcem był menadżer aktorki i jej mąż od 1952 roku, Sid Luft. W 1965 roku Judy stanęła na ślubnym kobiercu z aktorem Markiem Herronem, jednak to nie on towarzyszył jej aż do śmierci. Jej ostatni mąż Mickey Deans, był pianistą jazzowym. Garland była bardzo zakochana w małżonku, twierdziła, że u jego boku wreszcie odnalazła szczęście. Ich sielanka nie trwała jednak długo. To właśnie Deans jako pierwszy znalazł Judy, gdy ta przedawkowała.
Konflikt Judy Garland z matką
Pomimo tego, że to właśnie matka Judy od najmłodszych lat zajmowała się jej karierą, kobiety trwały w nieustającym konflikcie. W 1952 Ethel Gilmore wyznała prasie, że córka w żaden sposób nie wspierała jej finansowo. Również Judy miała do matki wielki żal o pieniądze. Jak twierdziła aktorka, matka, która była początkowo jej menadżerką, wykorzystywała ją finansowo już jako małą dziewczynkę. Kłótnie między kobietami ucięła śmierć Ethel Gilmore, której ciało znaleziono na parkingu Douglas Aircraft Company, firmy w której pracowała.
Tragiczna śmierć Judy Garland
Judy zmarła na skutek przypadkowego przedawkowania leków nasennych w wieku 47 lat. W noc swojej śmierci aktorka zażyła barbiturany, od których uzależniła się już w dzieciństwie. Okazało się również, że aktorka leczyła się na marskość wątroby. Lekarze stwierdzili, że tym razem nic nie wskazywało na popełnienie samobójstwa. Przeczyło temu również samopoczucie gwiazdy, która pierwszy raz od lat zdawała się być szczęśliwa.
Film "Judy"
W styczniu na ekranach kin zobaczymy Judy, film opowiadający o życiu aktorki, w którym główną rolę zagra Renée Zellweger. Film Ruperta Goolda opowiada o późniejszym etapie kariery Judy Garland, kiedy czas największej popularności aktorki już przeminął. Niespodziewanie Judy otrzymuje propozycję kontraktu na występy w Londynie, gdzie wciąż jest uwielbiana. Reżyser ukazuje ostatnią trasę koncertową gwiazdy, która miała miejsce w 1968 roku, na rok przed jej śmiercią. Film, którego motorem napędowym – według krytyków – jest fantastyczna rola Zellweger, ma ogromne szanse na Oscara!