Najlepsze filmy o tańcu. Ranking Top 10 najlepszych filmów tanecznych

Trzech nastolatków włamuje się do szkoły artystycznej dokonując tam wielu zniszczeń. Dwóm z nim udaje się uciec przed strażnikami, ale trzeci z nich, Tyler Gage (Channing Tatum) zostaje zatrzymany. Tyler całą winę bierze na siebie. W wyniku tego zostaje skazany na 200 godzin prac społecznych w zdemolowanej przez siebie szkole. Podczas odbywania kary, Tyler trafia na zajęcia taneczne, na których poznaje Norę Clark (Jenna Dewan). Dziewczyna przygotowuje się do ważnego przesłuchania, które zadecyduje o jej przeszłości. Niedługo potem Nora zauważa Tylera tańczącego z kolegami hip-hop, do którego dodają podpatrzone u niej elementy tańca baletowego. Niespodziewanie chłopak oferuje jej pomoc, gdy partner Nory z powodu urazu nie może wziąć z nią udziału w przesłuchaniu.

Wyreżyserowany przez Anne Fletcher film „Step Up – Taniec zmysłów” dał początek najpopularniejszej serii filmów o tańcu, która jak na razie liczy w sumie aż pięć filmów i serial telewizyjny emitowany na platformie YouTube Red. „Step Up – Taniec zmysłów” korzysta ze sprawdzonej i często wykorzystywanej w filmach tanecznych formuły. Dwoje głównych bohaterów pochodzących z zupełnie różnych warstw społecznych i prezentujących odmienne style taneczne tworzy parę nie tylko na parkiecie, ale i w życiu prywatnym. Występujący w rolach głównych Channing Tatum i Jenna Dewan poszli o krok dalej, trzy lata po premierze filmu byli już małżeństwem. Film Fletcher okazał się również przełomem w karierze zawodowej Tatuma.

Dystrybucja w Polsce: Monolith Films

28-letnia tancerka nowojorskiego baletu Nina Sayers (Natalie Portman) przygotowuje się do nowego sezonu artystycznego, który ma otworzyć przedstawienie „Jeziora łabędziego” Piotra Czajkowskiego. Kiedy na wymuszoną emeryturę odchodzi primabalerina Beth MacIntyre (Winona Ryder), dyrektor artystyczny Thomas Leroy (Vincent Cassel) zaczyna poszukiwania tancerki, która wcieliłaby się w podwójną rolę niewinnego Białego Łabędzia oraz zmysłowego Czarnego Łabędzia. Nina bierze udział w przesłuchaniach, ale choć świetnie wciela się w postać Białego Łabędzia, zawodzi całkowicie w przeciwstawnej roli. Mimo to dostaje rolę. W trakcie prób do przedstawienia, Nina poznaje nową tancerkę Lily (Mila Kunis), która posiada wszelkie cechy potrzebne do zatańczenia roli Czarnego Łabędzia.

Obiektywnie rzecz biorąc, „Czarny łabędź” jest lepszym filmem od wielu tytułów, jakie znalazły się nad nim w tym zestawieniu najlepszych filmów tanecznych. Jednak w tym horrorze psychologicznym taniec jest jedynie wyraźnym tłem. Reżyser filmu Darren Aronofsky bardziej od tańca zainteresowany jest swoimi postaciami i tym, jaki wpływ na psychikę tancerzy ma presja oraz wysokie oczekiwania. „Czarny łabędź” doskonale sprawdza się zarówno jako horror, jak i metafora dążenia do doskonałości i dojrzewania jako artysta. Film Aronofsky’ego przyniósł w kinach dochód przekraczający 300 milionów dolarów. Zdobył również pięć nominacji do Oscara, w tym dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera. Statuetkę dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej zdobyła Natalie Portman. „Czarny łabędź” znalazł się w topie zestawień najlepszych filmów 2010 roku.

18-letnia Alexandra Owens (Jennifer Beals) pracuje jako spawacz w fabryce w Pittsburghu. Alexandra marzy o tym, aby zostać zawodową tancerką, jednak nigdy nie przeszła profesjonalnego treningu. Spełnia się więc jako tancerka egzotyczna w miejscowym barze. Najbliższymi przyjaciółmi Alexandry są pracujący razem z nią w barze: marząca o karierze łyżwiarki figurowej Jeanie (Sunny Johnson) oraz aspirujący stand-uper Richie (Kyle T. Heffner). Znajomość z właścicielem fabryki, w której pracuje, Nickiem (Michale Nouri) może ułatwić Alex dostanie się do wymarzonej szkoły tanecznej. Aby tego dokonać będzie musiała pozytywnie przejść ciężkie przesłuchanie.

Kto wychowywał się w latach 80. i nie kochał się w seksownej spawaczce z filmu „Flashdance” niech pierwszy rzuci kamień. Wyreżyserowany przez Adriana Lyne’a romantyczny dramat „Flashdance” był pierwszym filmem wyprodukowanym przez słynny duet Don Simpson & Jerry Bruckheimer. Choć „Flashdance” spotkał się z negatywnym odbiorem ze strony krytyków, niespodziewanie został trzecim najbardziej dochodowym filmem 1983 roku. Na popularności filmu zaważyła również ścieżka dźwiękowa pełna utworów, które zostały hitami. M.in. nominowana do Oscara „Maniac” w wykonaniu Michaela Sembello oraz nagrodzona Oscarem piosenka Irene Cary „Flashdance… What a Feeling”. W 2008 roku na deski Theatre Royal w Plymouth trafiła musicalowa wersja filmu „Flashdance”.

John Clark (Richard Gere) to prawnik z ustabilizowanym życiem prywatnym. Żonatemu mężczyźnie zaczyna przeszkadzać codzienna rutyna. Wracając po pracy pociągiem zauważa w oknie jednego z budynków piękną kobietę (Jennifer Lopez). Postanawia ją bliżej poznać. Okazuje się, że to instruktorka w szkole tańca. John zapisuje się na lekcje i odkrywa, że taniec zaczyna sprawiać mu przyjemność. Trzyma jednak nową pasję w tajemnicy przed rodziną i kolegami. W końcu ma też okazję do bliższego poznania Pauliny, która taniec traktuje bardzo poważnie. Niespodziewanie zostaje jej partnerem w zbliżającym się turnieju tańca.

Pierwowzorem filmu w reżyserii Petera Chelsoma był jeden z najbardziej popularnych japońskich filmów: „Shall We Dance?”, który został nagrodzony aż 14 Japońskimi Nagrodami Filmowymi. W romantycznym komediodramacie „Zatańcz ze mną” wystąpili również Susan Sarandon, Stanley Tucci i Richard Jenkins. Choć widzom o wiele bardziej spodobał się japoński oryginał, także i filmowi Chelsoma udało się zdobyć popularność i odnieść kasowy sukces. Opowiedziana z lekkością i humorem historia prawnika przechodzącego kryzys wieku średniego to także pochwała tańca towarzyskiego, po której seansie nie pozostaje nic innego jak tylko ruszyć na parkiet i zatańczyć do rytmów „Sway” w wykonaniu The Pussycat Dolls.

Uczęszczająca do liceum Sara Johnson (Julia Stiles) marzy o studiach w słynnej szkole artystycznej Julliard. Niestety nie udaje jej się zachwycić komisji kwalifikacyjnej. Na domiar złego w wypadku samochodowym ginie jej matka, która spieszyła się, aby zdążyć na przesłuchanie córki. Dręczona poczuciem winy Sara porzuca taniec na dobre. Przenosi się też do Chicago, by zamieszkać z ojcem (Terry Kinney). W nowej szkole zaprzyjaźnia się z Chenille (Kerry Washington), która zabiera ją do miejscowego klubu. Tam Sara po raz pierwszy styka się z tańcem hip-hopowym. Poznaje też Dereka (Sean Patrick Thomas), który na nowo obudzi w niej pasję do tańca.

Wyprodukowany przez MTV film „W rytmie hip-hopu” to jeszcze jedno filmowe połączenie dwóch zupełnie odmiennych stylów tańca: baletu i hip-hopu. Taneczny film w reżyserii Thomasa Cartera spodobał się widzom, odnosząc sukces kasowy i zdobywając kilka nagród. Nagrodzono m.in. najlepszy filmowy pocałunek i najlepszą scenę taneczną (Nagrody MTV) oraz najlepszą scenę bójki (Teen Choice Awards). Wiele wyróżnień spłynęło również na występujących w rolach głównych Julię Stiles, Seana Patricka Thomasa i Kerry Washington. W 2006 roku nakręcona została kontynuacja filmu „W rytmie hip-hopu”, ale nie wystąpili w niej już aktorzy z oryginalnego filmu. W filmie „W rytmie hip-hopu 2”, który trafił od razu na DVD, w roli Sary zastąpiła Julię Stiles, Izabella Miko.