Najlepsze filmy szpiegowskie. Ranking Top 10

Jim Phelps (Jon Voight) stoi na czele oddziału agentów należących do oddziału Impossible Missions Force (IMF). Wkraczają oni do akcji w sytuacjach określanych mianem niemożliwych do wykonania. Kolejnym zadaniem ekipy Phelpsa jest przejęcie listy działających pod przykrywką agentów CIA znajdującej się w amerykańskiej ambasadzie w Pradze. Misja kończy się niepowodzeniem. Praktycznie cały oddział IMF zostaje zlikwidowany. Ocalić życie udaje się jedynie Ethanowi Huntowi (Tom Cruise). Wkrótce okazuje się, że cała misja została ustawiona, by odkryć tożsamość kreta działającego w szeregach IMF. Hunt jest głównym podejrzanym o zdradę. Agent rozpoczyna walkę o swoje dobre imię.

Jeśli głównym celem „Tożsamości Bourne’a” był realizm, „Mission: Impossible” jest dokładną odwrotnością tego założenia. Pełna przeczących zasadom fizyki popisów kaskaderskich seria – do tej pory powstało sześć filmów serii „Mission: Impossible” – stoi pod znakiem spektakularnych sekwencji i zapierających dech w piersiach scen filmowych. Co ważne, znakiem firmowym występującego w roli Ethana Hunta Toma Cruise’a, stało się to, że większość z tych popisów wykonał osobiście. Dość powiedzieć, że do filmu „Mission Impossible – Fallout” aktor zdobył licencję pilota helikoptera. Seria filmów „Mission: Impossible” to ekranizacja popularnego serialu telewizyjnego pod tym samym tytułem. Film De Palmy zapoczątkował triumfalny pochód M:I przez kina, a do historii przeszedł już charakterystyczny motyw muzyczny autorstwa Lalo Schifrina oraz scena włamania do siedziby CIA w Langley.

Podczas wakacji w Maroku, amerykańskie małżeństwo McKennów (James Stewart, Doris Day) poznaje Francuza Louisa Bernarda (Daniel Gelin). Niespodziewanie Bernard zostaje zamordowany na ich oczach. Przed śmiercią udaje mu się jeszcze poinformować Bena McKennę, że niedługo w Londynie, podczas koncertu w Royal Albert Hall, dojdzie do zamachu na pewnego znanego polityka. McKennowie nie mogą jednak poinformować o tym władz. Ich tropem podąża para terrorystów, którzy, by zmusić ich do milczenia, porywają syna McKennów, Hanka (Christopher Olsen). McKennowie postanawiają jednak zrobić wszystko, by zapobiec zamachowi.

Szpiegowska filmografia Alfreda Hitchcocka jest na tyle bogata, że z wyreżyserowanych przez niego filmów można by z powodzeniem utworzyć osobną listę najlepszych filmów szpiegowskich. Obok filmu „Północ – północny zachód”, produkcje takie jak „Osławiona”, „Korespondent zagraniczny” czy w końcu „Człowiek, który wiedział za dużo” na pewno znalazłyby się na niej. My do naszego zestawienia wybraliśmy ten ostatni. „Człowiek, który wiedział za dużo” to drugi w karierze Alfreda Hitchcocka film pod tym samym tytułem. Pierwszy, nakręcony w 1934 roku, różnił się jednak fabułą i scenariuszem. Pytany o obydwa filmy Hitchcock uważał, że „pierwszy film został wyreżyserowany przez utalentowanego amatora, drugi przez profesjonalistę”. Pełen niezapomnianych scen film „Człowiek, który wiedział za dużo” przeszedł do historii kina dzięki scenie zamachu w Royal Albert Hall. A także nagrodzonej Oscarem piosence „Que sera sera” w wykonaniu Doris Day.

Nathan Muir (Robert Redford) to agent CIA, który wkrótce zamierza przejść na emeryturę. Dzień przed zakończeniem pracy w agencji, Muir dowiaduje się, że do chińskiego więzienia trafił jego wychowanek i były podopieczny, agent Tom Bishop (Brad Pitt). Oskarżony o szpiegostwo na rzecz wrogiego mocarstwa, Bishop zostaje skazany na śmierć. Egzekucja ma zostać wykonana za 24 godziny. Nie chcąc pogorszyć stosunków pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Chinami, szefostwo Bishopa nie zamierza interweniować w jego sprawie. Muir stawia wszystko na jedną kartę i podejmuje się uwolnienia starego przyjaciela. Wspominając przy okazji wspólne misje, które w przeszłości rzuciły ich w różne zakątki świata, m.in. do Berlina Wschodniego i Bejrutu.

Globalne intrygi, szpiegowskie potyczki, napięta sytuacja polityczna i konflikty zbrojne, które zmieniły oblicze świata. W takich realiach osadzona została ta opowieść o przyjaźni dwóch agentów CIA sięgającej swoimi korzeniami czasów wojny w Wietnamie. W wyreżyserowanym przez Tony’ego Scotta filmie „Zawód: Szpieg” po raz pierwszy na dużym ekranie spotkali się Robert Redford i Brad Pitt (kilka lat wcześniej Pitt zagrał w wyreżyserowanym przez Redforda filmie „Rzeka życia”). Pitt dla roli w filmie „Zawód: Szpieg” musiał zrezygnować z innej szpiegowskiej propozycji, jaką była rola Jasona Bourne’a w filmie „Tożsamość Bourne’a” Douga Limana. Czy wybrał dobrze? Cóż, „Tożsamość Bourne’a” zajęła wyższe miejsce na naszej liście najlepszych filmów szpiegowskich 😊.

Austin Millbarge (Dan Aykroyd) to pracujący w Pentagonie utalentowany kryptolog. Jego marzeniem jest zostanie tajnym agentem. Nie ma jednak dostatecznie dużo czasu na przygotowanie się do egzaminu, który zadecyduje o jego przyszłości. W czasie jego trwania poznaje cwaniaka Emmeta Fitz-Hume’a (Chavy Chase), z którym zostają przyłapani na ściąganiu. Zamiast kary, zostają wysłani na kurs dla agentów, po którego ukończeniu ruszają z tajną misją do Afganistanu. Nie wiedzą, że zostali wybrani do roli kozłów ofiarnych, a równocześnie trwa inna misja, od której mają odciągnąć uwagę.

Nie wszystkie filmy szpiegowskie są zupełnie poważne. Wśród propozycji serwowanych przez kino znalazło się również wiele komedii. „Szpiedzy tacy jak my” w reżyserii Johna Landisa to najlepsza z nich. Zwariowane przygody bohaterów rozgrywają się w samym środku Zimnej Wojny. Pomimo komediowego scenariusza, stawka filmowego zamieszania jest ogromna. Jeśli Związek Radziecki odpali rakietę z głowicą nuklearną skierowaną w stronę Stanów Zjednoczonych, odpowiedź na atak rozpocznie III wojnę światową. Czy dwie ofermy będą w stanie ją  powstrzymać?

Michael Lander (Bruce Dern) to pilot zeppelina, z pokładu którego dla stacji telewizyjnej nagrywane są migawki z meczów ligi NFL. Po powrocie z wojny w Wietnamie życie Landera legło w gruzach. Mężczyzna zamierza popełnić samobójstwo rozbijając zeppelina w tłumie kibiców oglądających mecz. Jego wybór pada na finał rozgrywek Super Bowl X. Razem z Landerem współpracują terroryści z palestyńskiego ugrupowania Czarny Wrzesień, którzy umieszczają bombę na pokładzie zeppelina. Zapobiec tragedii postarają się agent FBI Sam Corley (Fritz Weaver) oraz agent Mossadu David Kabakov (Robert Shaw).

„Czarna niedziela” w reżyserii Johna Frankenheimera powstała na motywach książki pod tym samym tytułem autorstwa Thomasa Harrisa. Inspiracją do jej napisania były wydarzenia, jakie rozegrały się podczas igrzysk olimpijskich w Monachium, kiedy terroryści z ugrupowania Czarny Wrzesień zaatakowali kwatery należące do izraelskich sportowców. Choć film „Czarna niedziela” nie zyskał przychylności widzów, krytycy widzieli w nim jeden z najlepszych thrillerów szpiegowskich lat 70 XX. wieku. A na pocieszenie został umieszczony na dziesiątym miejscu naszej listy najlepszych filmów szpiegowskich.