Najlepsze filmy kostiumowe. Ranking Top 16

Feudalna Japonia, koniec XVI wieku. Mała wioska każdego roku plądrowana jest przez bandytów, którzy rabują wszystkie zebrane plony, pozostawiając mieszkańców na pastwę losu. Ci postanawiają w końcu coś z tym zrobić. W zamian za posiłek i dach nad głową chcą wynająć bezpańskich samurajów roninów, którzy mają obronić ich przed napastnikami. Nie jest to jednak łatwe, a poszukiwania długo nie przynoszą skutków.

Od momentu trafienia na ekrany kin, historyczny epos w reżyserii Akiry Kurosawy uznawany jest za jeden z najlepszych filmów w historii kina. W 2018 roku BBC wybrało go najlepszym nieanglojęzycznym filmem wszech czasów. To również jeden z najbardziej wpływowych filmów, jakie kiedykolwiek powstały. To on był inspiracją m.in. dla westernu Johna Sturgesa Siedmiu wspaniałych. Uważany za arcydzieło był nominowany zaledwie do dwóch Oscarów w kategoriach: najlepsze kostiumy oraz najlepsza scenografia. Na Festiwalu Filmowym w Wenecji film Siedmiu samurajów został nagrodzony Srebrnym Lwem.

Wokół szesnastoletniej Scarlett O’Hary (Vivien Leigh) kręcą się tabuny adoratorów. Jej serce należy jednak do Ashleya Wilkesa (Leslie Howard). Kłopot w tym, że Ashley planuje poślubić kuzynkę Scarlett, Melanię Hamilton (Olivie de Havilland). W akcie desperacji dziewczyna postanawia poślubić pierwszego mężczyznę, który jej się oświadczy. Małżeństwo z Charlesem Hamiltonem nie trwa jednak długo. Na domiar złego wkrótce wybucha wojna secesyjna. Plantacja rodziców Scarlett, Tara, zostaje splądrowana. Kobieta postanawia za wszelką cenę przywrócić jej świetność. Pomóc w tym może jej cyniczny i wyrachowany Rhett Butler (Clark Gable).

Jeden z najwspanialszych filmów w historii kina powstał na motywach powieści Margaret Mitchell. Jego akcja rozgrywa się w trakcie amerykańskiej wojny secesyjnej. Nakręcone z rozmachem Przeminęło z wiatrem unieśmiertelniło występujących w rolach głównych Vivien Leigh i Rhetta Butlera. Leigh w walce o rolę pokonała blisko półtora tysiąca kandydatek. Nominowane do trzynastu Oscarów, Przeminęło z wiatrem zdobyło dziesięć statuetek (w tym dwa honorowe Oscary). Wśród nich był Oscar dla najlepszego filmu roku. Nagroda dla Hattie McDaniel za najlepszą drugoplanową rolę żeńską była pierwszym takim wyróżnieniem w historii przyznanym dla czarnoskórej aktorki.

Po śmierci matki, 8-letni Jurij Żywago zostaje adoptowany przez przyjaciół jego rodziców. Wychowuje się razem z ich córką Tonią, w której z czasem się zakochuje. Dorośli Jurij i Tonia (Omar Sharif, Geraldine Chaplin) pobierają się, jednak na drodze ich szczęścia staje przypadkowo poznana przez Jurija w tramwaju Lara (Julie Christie). Dziewczyna dzieli swoje uczucia pomiędzy burżuazyjnego dygnitarza (Rod Steiger) i rewolucjonistę Paszę Antipowa (Tom Courtenay). Wkrótce wybucha I wojna światowa, która wywraca do góry nogami życie bohaterów.

Akcja tego romantycznego dramatu historycznego opartego na motywach zakazanej w Rosji powieści Borysa Pasternaka rozgrywa się w okresie rosyjskiej wojny domowej. Większość zdjęć do filmu została nakręcona w Hiszpanii. Dzieło w reżyserii Davida Leana początkowo nie zdobyło uznania krytyków. Trwający ponad trzy godziny film z czasem jednak zyskiwał popularność. Widzowie zakochali się w chwytającej za serce historii miłosnej rozgrywającej się pomiędzy jedną wojną a drugą. Doktor Żywago zdobył pięć Oscarów rywalizując razem z Dźwiękami muzyki. To ósmy najbardziej dochodowy film w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie z uwzględnieniem inflacji. W 1998 roku Amerykański Instytut Filmowy umieścił go na 39. miejscu listy stu najlepszych filmów XX wieku.

Końcówka XIII wieku. Po śmierci króla Aleksandra III Szkocja zostaje podbita przez króla Anglii Edwarda I Długonogiego (Patrick McGoohan). Wprowadza on rządy krwi i terroru. Jednymi z jego ofiar są bliscy młodego Williama Wallace’a, który razem ze stryjem opuszcza kraj. Wraca jako dorosły mężczyzna (Mel Gibson). Chciałby się tu ustatkować u boku ukochanej z dzieciństwa, Murron (Catherine McCormack). Kiedy Murron zostaje zamordowana na jego oczach przez angielskich żołnierzy, Wallace zapowiada krwawą zemstę. Wzbudzone przez niego powstanie zagraża interesom króla Edwarda. Nieustraszony wojownik wpada w oko jego synowej, księżniczki Izabelli (Sophie Marceau).

Oparty na podstawie prawdziwej historii film w reżyserii Mela Gibsona wprowadził wojenne kino historyczne na zupełnie nowy poziom. Zaprezentowana w nim batalistyka nie miała sobie równych i po dziś dzień stanowi źródło odniesienia kolejnych produkcji historycznych. Historia nieszczęśliwej miłości, która wznieciła iskrę niepodległościową, przetoczyła się po kinach niczym walec, przynosząc dochód przekraczający 200 milionów dolarów. Braveheart – Waleczne serce został nominowany do Oscara w dziesięciu kategoriach, zwyciężając w pięciu z nich: najlepszy film roku, najlepsza reżyseria, najlepsze zdjęcia, najlepsza charakteryzacja oraz najlepszy montaż dźwięku.

Francja, rok 1788. Markiza de Merteuil (Glenn Close) uwielbia kompromitować innych za sprawą erotycznych gierek i skandali. Kobieta pragnie zemsty na byłym mężu, który planuje poślubienie młodziutkiej i naiwnej Cecile de Volanges (Uma Thurman). W tym celu markiza rzuca wyzwanie pozbawionemu skrupułów vicehrabiemu de Valmontowi (John Malkovich). Chce, by uwiódł on Cecile i wystawił jej byłego męża na pośmiewisko socjety. Valmont ma jednak własny cel, którym jest pobożna mężatka pani de Tourvel (Michelle Pfeiffer). Markiza nie wierzy w powodzenie tego planu i proponuje Valmontowi zakład.

„Niebezpieczne związki” Stephen Frearsa to adaptacja teatralnej sztuki pod tym samym tytułem, której pierwowzorem była powieść XVIII-wiecznego pisarza Pierre’a Choderlosa de Laclosa. Powszechnie chwalona za kostiumy, scenografię i znakomite role aktorskie nie spodobała się widzom. Choć film został kasową klapą, o wiele bardziej docenili go krytycy. Nominowany do siedmiu Oscarów, zwyciężył w trzech kategoriach: najlepszy scenariusz adaptowany, najlepsze kostiumy oraz najlepsza scenografia. Powieść de Laclosa była też inspiracją dla filmu „Valmont” Miloša Formana oraz „Szkoły uwodzenia” Rogera Kumble’a.