Najlepsze filmy katastroficzne. Ranking Top 8

Rok 1969. Tornado o najwyższej skali F5 uderza w farmę rodziny Thorntonów. Ratując najbliższych, na oczach 5-letniej Jo, ginie ojciec rodziny (Richard Lineback). Prawie 30 lat później Jo (Helen Hunt) przewodzi grupie tzw. pogromców burz. Jej obsesją jest jak najlepsze poznanie mechanizmów tworzenia się tornad, by w przyszłości można było lepiej przestrzegać przed ich wystąpieniem. Właśnie zaczyna się kolejny sezon burzowy, gdy do ekipy Jo dołącza jej mąż Bill (Bill Paxton), by sfinalizować rozwód. Chcąc nie chcąc, razem z nową narzeczoną (Jami Gertz) wyrusza za nią tropem coraz silniejszych tornad.

I jeszcze jedna katastrofa na skalę lokalną. Tym razem spowodowana porywistym wiatrem niszczącym wszystko na swojej drodze i wzbijającym w powietrze samochody, ciągniki oraz... krowy. Wyreżyserowany przez holenderskiego operatora Jana de Bonta, reżysera głośnego filmu Speed: Niebezpieczna prędkość, Twister nie oferuje wizji końca świata i upadku ludzkości. Mimo to trzyma w napięciu od początku do końca, pokazując ogromne tornada tak, jak jeszcze nigdy wcześniej na dużym ekranie. Dzięki sympatycznym bohaterom, dynamicznej muzyce i sporej dawce humoru powstał bardzo rozrywkowy film, który docenili widzowie. Twister był drugim najchętniej oglądanym filmem w amerykańskich kinach w 1996 roku zaraz po... Dniu niepodległości.

Asteroida wielkości stanu Teksas zbliża się nieuchronnie w stronę Ziemi. Do uderzenia, które najpewniej spowoduje całkowitą zagładę ludzkości, pozostało już tylko 18 dni. Opracowany zostaje plan ratunkowy zakładający wyprawę na asteroidę w celu jej zaminowania i rozłupania na dwie części, które ominęłyby Ziemię. Aby tego dokonać, konieczna jest współpraca z najlepszym specem od odwiertów, Harrym Stamperem (Bruce Willis). Harry zgadza się na udział w samobójczej misji pod warunkiem, że w kosmos poleci grupa specjalistów, którą sam skomponuje. W jej skład wchodzi między innymi narwany chłopak jego córki (Liv Tyler) – A. J. Frost (Ben Affleck).

Najchętniej oglądany film 1998 roku wygrał katastroficzną batalię z wyświetlanym w tym samym roku filmem Mimi Leder: Dzień zagłady. Także i on opowiedział historię zagrożenia z kosmosu i śmiałego planu powstrzymania zagłady. Za kamerą stanął spec od pełnych patosu monumentalnych widowisk: Michael Bay. I choć efekt końcowy nie przypadł do gustu krytyków, widzowie byli zachwyceni. Nie przeszkadzało im w niczym to, że film Baya był o wiele mniej zgodny ze stanem wiedzy astronomicznej niż jego bezpośredni konkurent. Nie bez znaczenia w popularności filmu miał towarzyszący mu hit „I Don't Want to Miss a Thing” w wykonaniu zespołu Aerosmith.

Ray Ferrier (Tom Cruise) to rozwiedziony operator dźwigu portowego, który nie może dogadać się z dwójką swoich dzieci: nastoletnim Robbie'em (Justin Chatwin) i dziesięcioletnią Rachel (Dakota Fanning). Na co dzień wychowują się z matką (Miranda Otto), ale najbliższy weekend spędzą z ojcem. Zbiega się to w czasie z niespodziewanym atakiem kosmitów, których broń została ukryta pod powierzchnią Ziemi setki lat wcześniej. Ogromne trójnogie maszyny sieją zniszczenie na swojej drodze, wybijając w pień wszystkich tych, którzy staną im na drodze. Rayowi udaje się uratować dzieci, a wkrótce dostanie szansę, by uratować również świat.

Drugi w zestawieniu najlepszych filmów katastroficznych film o inwazji kosmitów powstał na motywach kultowej książki autorstwa H.G. Wellsa. Jej ekranizacji podjął się Steven Spielberg, który zaproponował efektowny film na skalę, do jakiej przyzwyczaił widzów przez lata swojej kariery. Monumentalnych rozmiarów zniszczenie Ziemi przyniosło finansowy sukces. Wojna światów została czwartym najbardziej dochodowym filmem 2005 roku. Nie była to pierwsza ekranizacja powieści Wellsa. Wcześniej została przeniesiona na duży ekran w 1953 roku, a także była kanwą audycji radiowej, która przeszła do historii. Wyemitowane w 1938 roku słuchowisko radiowe autorstwa Orsona Wellsa wystraszyło Amerykanów na tyle, że byli przekonani, że słuchają relacji z prawdziwej inwazji kosmitów.