Najlepsze horrory 2018 roku. Ranking Top 10

Po śmierci nestorki rodu Grahamów, jej córkę Annie (Toni Collette) zaczynają nawiedzać niepokojące wizje. Kobieta tłumaczy je żałobą i przemęczeniem, ale coraz bardziej wpływają na jej życie osobiste. Annie zaczyna zaniedbywać męża (Gabriel Byrne) oraz dwójkę dzieci: Petera (Alex Wolff) i niepełnosprawną córkę Charlie (Milly Shapiro). Wkrótce poznana na spotkaniu grupy wsparcia Joan (Ann Dowd) wciąga Annie w świat seansów spirytystycznych, w których uczestniczyła również jej zmarła matka. Nikt nie spodziewa się kolejnej tragedii, która już czyha za rogiem.

Fabularny debiut reżyserski Ariego Astera to jeden z najbardziej ambitnych horrorów ostatnich lat. Pobrzmiewający echami klasycznych filmów grozy takich jak Dziecko Rosemary Polańskiego czy Egzorcysta Friedkina jest propozycją dla bardziej wymagającego widza. W znakomicie kreowanym klimacie grozy i zagrożenia nie ma miejsca na tanie zagrywki z horrorów. Aster operuje muzyką, klimatycznymi zdjęciami i niepokojącymi obrazami, które grają z wyobraźnią widza. Seans filmu Dziedzictwo. Hereditary wymaga skupienia niezbędnego do docenienia dzieła Astera.

Dystrybucja w Polsce: Monolith Films

Niedaleka przyszłość. Tajemnicze i krwiożercze stwory niemal w całości przetrzebiły ludzkość. Ci, którym udało się przetrwać, zmuszeni są do egzystowania w zupełnej ciszy. Wyczulony na dźwięki agresor zabija każdego, kto wyda z siebie choćby najmniejszy odgłos. Jednymi z ocalałych jest rodzina Abbottów: Lee i Evelyn z dziećmi. Udało jej się odnaleźć położoną na uboczu farmę, w której starają się żyć normalnie. Zachowując zupełną ciszę, próbują za wszelką cenę skontaktować się z innymi ocalałymi. Wkrótce jednak ich życie będzie poważnie zagrożone. Evelyn (Emily Blunt) spodziewa się bowiem narodzin kolejnego dziecka. Choć Lee (John Krasinski) zrobił co mógł, by przygotować dom na przybycie noworodka, jest jasne, że niemal niemożliwym będzie dalsze zachowanie zupełnej ciszy.

Wyreżyserowany i napisany przez Johna Krasinskiego horror Ciche miejsce to jeden z najciekawszych filmów 2018 roku, nie tylko według podziału na gatunki. Niekojarzony do tej pory z horrorem Krasinski zdołał zrealizować świeży film oparty na interesującym pomyśle fabularnym. Tym samym powtórzył podobny sukces wyreżyserowanego przez Jordana Peelego zeszłorocznego horroru Uciekaj! Ciche miejsce zwraca uwagę przede wszystkim znakomitą realizacją, która w połączeniu z pomysłem na film sprawia, że widz niemal przez cały czas trzymany jest w napięciu. Nie brakuje tu typowych dla horroru zagrywek, ale konieczność zachowania przez jego bohaterów zupełnej ciszy sprawia, że w filmie Ciche miejsce są one uzasadnione. Ciche miejsce ma jeszcze jedną zaletę: także i od widzów wymaga zachowania ciszy, dzięki czemu na seansie trudno o zwyczajowe odgłosy chrupania, siorbania i szeleszczenia :).

Dystrybucja w Polsce: United International Pictures

Druga połowa lat 70. XX wieku. Do szkoły baletowej w Berlinie Zachodnim przybywa utalentowana tancerka Susie Bannion (Dakota Johnson). Zajmuje ona miejsce zaginionej uczennicy Patricii (Chloe Grace Moretz). Dziewczyna przed swoim zaginięciem odwiedziła gabinet psychologa Josefa Klemperera (Tilda Swinton). Zdradziła mu swoje podejrzenia związane ze szkołą. Według niej prowadzona jest ona przez wiedźmy. Tymczasem w szkole pod okiem madame Blanc (Tilda Swinton) trwają przygotowania do wystawienia prestiżowego przedstawienia. Niespodziewanie to Susie ma zatańczyć w nim główną rolę.

„Suspiria” to remake jednego z najlepszych filmów Dario Argento, który w Polsce znany jest pod tytułem „Odgłosy”. Trudnego zadania zmierzenia się z uważanym za arcydzieło filmem podjął się włoski reżyser Luca Guadagnino. „Suspiria” nie jest klasycznym remakiem, a jedynie nawiązuje fabularnie do filmu Argento. Film Guadagnino różni się od oryginału pod względem stylistyki, klimatu czy muzyki. „Suspiria” podzieliła krytyków i widzów, którzy jednocześnie uznali film Guadagnino za jeden z najlepszych filmów roku, jak i za nieporozumienie.

Dystrybucja w Polsce: Kino Świat

Profesor Phillip Goodman (Andy Nyman) poświęcił życie na demaskowanie oszustów podających się za medium i przekonujących innych do tego, że potrafią nawiązać kontakt ze światem pozazmysłowym. Dla Goodmana to bzdury, które bez problemu jest w stanie zdemaskować. Pewnego dnia z Goodmanem kontaktuje się Charles Cameron (Leonard Byrne). Przed laty podobnie jak Goodman był postrachem wszelkiej maści oszustów. Potem zniknął na długie lata i nikt nie wiedział, co się z nim stało. Cameron ma dla Goodmana propozycję nie do odrzucenia. Przekazuje profesorowi akta trzech tajemniczych spraw, które jego zdaniem wskazują na istnienie świata nadprzyrodzonego. Cameron podejmuje się zadania zdemaskowania oszustwa, jakie za nimi stoją.

Na początku była sztuka teatralna autorstwa Andy'ego Nymana i Jeremy'ego Dysona, która została przez nich przeniesiona na duży ekran w postaci filmu z dreszczykiem, który podbił serca krytyków. Składający się z trzech odrębnych opowieści i sklejony ramą osi fabularnej film Przebudzenie dusz zgrabnie operuje schematami horroru, prowadząc widza do zaskakującego finału. Po drodze poznajemy historie chłopca, który uczestniczył w kolizji samochodowej z diabłem, nocnego strażnika niepokojonego przez ducha młodej kobiety oraz bankiera, którego nawiedzają wizje śmierci swojego nienarodzonego dziecka.

Dystrybucja w Polsce: Kino Świat

Beth Keller (Crystal Reed) przeżyła w młodości traumę. Już pierwszego dnia po wprowadzeniu się do odziedziczonego po ciotce domu (tytułowy Ghostland) razem z rodziną stała się celem ataku grupy zwyrodnialców. Napastnicy wykorzystali do realizacji swoich chorych fantazji Beth (Emilia Jones) oraz jej siostrę Verę (Taylor Hickson). Szesnaście lat później Beth opisuje wydarzenia z przeszłości w książce, która zostaje czytelniczym bestsellerem. Kiedy wraca do Ghostlandu, sprawy zaczynają przybierać nieoczekiwany obrót.

Francusko-kanadyjski horror Ghostland wyreżyserował Pascal Laugier. Twórca, który kilka lat wcześniej zaszokował kinową publiczność filmem Martyrs. Skazani na strach z 2008 roku. W Ghostland także pobrzmiewają echa tamtej produkcji, powracając głównie w scenach z przeszłości, w których dziewczynki stają się bezwolnymi zabawkami w rękach brutalnych i bezwzględnych dewiantów. O filmie Ghostland było głośno na długo przed premierą. Wszystko za sprawą wypadku, do jakiego doszło podczas realizacji zdjęć. Ucierpiała w nim aktorka Taylor Hickson, której twarz została oszpecona po pęknięciu szyby, do której została zbyt mocno przyciśnięta. Hickson pozwała producentów filmu do sądu. Film Laugiera zebrał pozytywne recenzje, w których podkreślano umiejętnie wykreowany przez reżysera klimat strachu podkreślany brutalnością oraz pytaniami o granice wytrzymałości ludzkiej psychiki.

Dystrybucja w Polsce: M2 Films